امام هفتم نام مبارکش موسی و القاب و کنیه‌هایش متعدد است؛ مشهورترین لقبش کاظم و صابر و معروف‌ترین کنیه‌اش ابوالحسن است. به جهت کثرت زهد و عبادتش معروف به (العبد الصالح) و به جهت حلم و فرو خوردن خشم و صبر بر مشقات و آلام زمانه مشهور به (الکاظم) شد.امام موسی کاظم(ع) در میان شیعیان به «باب الحوائج» معروف است.
به جهت علم و فرو خوردن خشم و صبر بر مشقات و آلام زمانه مشهور به (الکاظم) شد.
شرایط زندگی تحمیلی از طرف خلفای جور عباسی بر این امام مظلوم چنان سخت بودکه ناچار بودن خشم و ناراحتی خود را کتمان کنند و برو نیاورند.
دین اسلام برای گسترش خوی پسندیده حلم، در جان های مسلمانان بسیار کوشیده است. این صفت برجسته از برجسته ترین صفات امام موسی کاظم علیه السلام بوده است. ایشان از هر کسی که به او بدی می کرد و بر او ستم روا می داشت، می گذشت و به این مقدار نیز بسنده نمی فرمود، بلکه به آنها نیکی و احسان می کرد تا روح شرارت و خودخواهی، از نفوس آنان رخت بربندد. (شریف قرشی، 1368: 180)