رییس گروه آینده پژوهی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی قم گفت: مهدویت در برنامه ریزی آینده می تواند به عنوان یک قطب نما همواره و در هر مقطعی از سلسله مراتب برنامه ریزی، به عنوان حلقه وصل در همه اسناد بالا دستی نظام اسلامی باشد.

حجت الاسلام رحیم کارگر در این نشست علمی در سخنانی اظهار داشت: آینده پژوهی به عنوان یکی از رویکردهای مهمی که کشورها در مواجهه با آینده آن را به کار گرفته اند، سعی دارد که با نگاه به آینده، ضمن شناسایی روندها و رویدادها، چگونگی به تصویر کشیدن آینده مطلوب را نیز بیان کند.

پژوهشگر حوزه مهدویت گفت: در این راستا آینده پژوهی به عنوان یک دانش میان رشته ای می تواند در خدمت بسط و گسترش آموزه مهدویت قرار گرفته و با شناخت آینده های محتمل، بهره گیری از رهیافت های تجربی و پیشگویی های دینی، چشم اندازی کوتاه مدت ترسیم نموده و جامعه را در آن مسیر قرار دهد.

وی با بیان اینکه اهمیت آینده پژوهی در شرح و تعریف احتمالات بوده و در نتیجه توانایی بهتری برای پاسخ گویی به آینده فراهم می آورد، خاطرنشان کرد: از آنجایی که آینده پژوهی، هنر تصور کردن طیفی از آینده های محتمل است، می تواند هم درخدمت تبیین آموزه های مهدوی قرار گرفته و هم در شکل گیری آینده نقش بی بدیل داشته باشد.

پژوهشگر حوزه مهدویت همچنین تصریح کرد: مهدویت در برنامه ریزی آینده می تواند به عنوان یک قطب نما همواره و در هر مقطعی از سلسله مراتب برنامه ریزی، به عنوان حلقه وصل در همه اسناد بالا دستی، تصویری مطلوب از آینده را با توجه به وضعیت کنونی خلق نماید و این یعنی کاربردی کردن مهدویت برای بشر امروز.

وی با بیان اینکه محتوای نظام آینده پژوهی در جامعه ما تفاوت های اساسی با نظام های آینده پژوهی در جوامع سکولار دارد، اظهار داشت: آینده پژوهی در هر جامعه ای می تواند متصور و مورد نیاز باشد، اما در جامعه اسلامی که مقید به شناخت و تبیین آرمان شهر مهدوی است، جایی برای جولان عقل خودبنیاد بشری باقی نمی ماند.

کارگر در ادامه افزود: هیچ نوع آینده پژوهی دینی را نمی توان در جامعه متصور شد، مگر آنکه باور به مهدویت و پیامدهای آن در هسته مرکزی آن قرار داشته باشد و این باور به آینده روشن توسط انبیا و اولیای الهی به وضوح ترسیم شده است، بنابراین آینده نگری و باور به آینده بهتر و مطلوب در جامعه شیعی کاملا نهادینه شده است.

وی در پایان خاطرنشان کرد: مهدویت به عنوان مقصد نهایی یک امر قطعی است، اما راه رسیدن به آن مقصد مشخص نیست و احتیاج به پژوهش دارد و از آنجا که مهدویت بیشترین ارتباط را با مطالعات آینده دارد، آینده پژوهی به مثابه ابزار می تواند این راه را به ما نشان دهد.