در هیچ کجای متون دینی نیامده است که ما مردمان برگزیده خداییم. اساس این تفکر از یهود می باشد و در واقع نگرشی نژاد پرستانه است. آنچه قرآن بر آن تأکید ورزیده آن است که تنها راه نجات انسان «ایمان» همراه با «عمل صالح» است: «وَ اَلْعَصْرِ إِنَّ اَلْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ إِلاَّ اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا اَلصَّالِحاتِ…»( 103:3-1) نیز قرآن مجید فرموده است: «وَ ما کُنَّا مُعَذِّبِینَ حَتَّی نَبْعَثَ رَسُولاً»(17:15). کسی را بدون آن که برایش پیامبری فرستاده باشیم عذاب نمی کنیم. و از دیگرسو می فرماید:«وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ»(13:7). برای هر قومی راهنما و هادیانی هست». از مجموع این آیات به دست می آید که خداوند برای همه اقوام و ملل پیامبر فرستاده و یا لااقل از طریق عقل و فطرت سلیم از درون هدایت نموده است. البته مراتب این هدایت ها متفاوت است و خداوند هر کسی را بر اساس حجت ها و هادیانی که برایش قرار داده مورد محاسبه قرار می دهد. بنابراین کسانی که مسلمان نیستند اگر جاهل قاصر باشند نه مقصر و در عین حال بر اساس عقل و فطرت سلیم و آنچه از انوار هدایت – که برایشان تابیده – ایمان آورده و عمل کرده اند و انگیزه حق ستیزی نداشته اند مورد لطف خدای سبحان خواهند بود.