از ديدگاه اسلامي؛ قوانين بر دو گونه است: قوانين ثابت و قوانين متغيّر.
قوانين ثابت: به قوانيني گفته ميشود كه قيد زمان و مكان ندارد و تا اَبد ثابت و غير قابل تغيير است و هيچ كس حق تصرّف در آنها را ندارد.[1] اين قوانين بر اساس طبيعت و احتياجات و نيازهاي مشترك انسانها، از طرف خداوند متعال وضع شدهاند. لذا اين مقررات و احكام در هيچ شرايطي قابل تغيير و تبديل نميباشند. مثلاًَ دروغ، خيانت، هرزگي و بيبند و باري، پيوسته زشت و تباهكننده اجتماع بوده و هست، از اين نظر بايد تحريم و ممنوعيت آنها ابدي و دائمي باشد، زيرا اگرچه قيافه اجتماع عوض ميشود ولي زيان اين اعمال همان است كه بوده است.[2] بر همين پايه و اساس است، يك سلسله اعتقادات و اخلاقيات و قوانين فردي و اجتماعي، عبادي، سياسي، حقوقي، جزائي و… كه انبياء عظام براي بشر از طرف خداوند آوردهاند. اين نوع قانون (يا احكام) به نام دين و شريعت ناميده شده است و هيچگونه تغيير و تبديلي در آنها راه ندارد چون براساس فطرت و واقعيت انسان پيريزي شدهاند.[3] مسائلي چون، نماز، روزه، حج، جهاد، خمس، زكات و … از اين قبيل احكام ميباشند.