تحريف در لغت از ريشه «حرف» به معناى كناره، جانب و اطراف يك چيز گرفته شده و تحريف چيزى، كنار زدن و كج كردن آن از جايگاه اصلى خود و به سوى ديگر بردن است [1]. تحريف در اصطلاح قرآن شناسى داراى اقسامى است از جمله:
1. تحريف با تعويض كلمات؛ يعنى، برداشتن كلمه اى و جايگزين كردن آن با كلمه اى ديگر.
2. تحريف به زياده؛ يعنى، افزودن كلمه يا جمله اى به آيات قرآن.
3. تحريف به نقيصه؛ يعنى، ساقط كردن كلماتى از قرآن و يا اعتقاد به اينكه كلمه، آيه يا سوره اى از قرآن كريم ساقط شده است.
ديگر اقسام آن عبارت است از: 1. تحريف معنوى، 2. تحريف موضعى، 3. تحريف در قرائت، 4. تحريف در لهجه و گويش[2].
هيچ يك از اين اقسام، به ساحت قرآن كريم راه ندارد. اساساً تحريف كتاب آسمانى، بدين معنا است كه اين تغييرات به گونه اى انجام پذيرد كه ديگر كلام الهى، به درستى شناخته نشود و از دسترس بشر خارج گردد و يا چيزى به عنوان كلام خدا شناخته شود كه سخن او نيست. مصونيت قرآن از تحريف، به معناى «ماندگارى» متن اصلى قرآن و آشنايى با آن در ميان مردم است؛ به گونه اى كه هيچگاه مسلمانان و ديگر جوامع بشرى، از شناخت و دسترسى به متن اصلى آن محروم نشده و كلام خدا را از غير آن با وضوح و آشنايى كامل تميز خواهند داد.
اين به معناى آن نيست كه بدخواهان از تغيير و تصرف در الفاظ قرآن، به هر شكلى ناتوان اند؛ بلكه منظور اين است كه، خيانت بدخواهان به نتيجه نمى رسد و براى مسلمانان توطئه ها شناخته شده و خنثى مى شود.
تحريف قرآن در اينترنت نيز از اين قاعده مستثنا نيست و خيانت آنان، براى عموم آشكار مى شود و هيچگاه نمى توانند با اين گونه ترفندها، متن اصلى قرآن را تغيير دهند.
پي نوشت:
[1] نگا: معرفت، محمد هادى، مصونيت قرآن از تحريف، ترجمه: محمد شهرابى، (قم: مركز انتشارات دفتر تبليغات اسلامى حوزه علميه، چاپ اول 1376)، ص 19.
[2] جهت آگاهى بيشتر نگا: همان، صص 26-/ 22.
قنادي، صالح؛ قرآن شناسى؛ ص128.