آيا در زمان ظهور امام زمان عدالت كاملاً برقرار خواهد شد اگر اين باشد كه جنايت وجود نداشته باشد تكليف شغل هايي مانند ارتش،و… چه مي شود؟

پديد آمدن شغل هاي متعارف در جامعه انساني بر اساس احتياج مردم به يكديگر است. و چون شرايط حاكم بر اجتماع بشر و نيز نيازهاي افراد به همديگر، متغيّر و متنوّع به شمار مي آيد، شغل ها نيز متغيّر و متنوع اند يعني مردم در مواردي شغل هاي قديمي را ترك مي كنند و به شغل جديد رو مي آورند و گاهي نيز علاوه بر شغل هاي قبلي، شغل هاي ديگري نيز به وجود مي آورند و اين موضوع را مي توان از اصولي برشمرد كه هميشه بر روابط اجتماعي مردم حاكم بوده اند.
به يقين پس از ظهور حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ جامعه بشري به كلّي دگرگون مي شود يكي از شاخصه هاي اين دگرگوني گسترش عدالت، امنيّت و عقلانيّت در تمام گيتي است.
پيامبر اكرم حضرت محمد ـ صلّي الله عليه و آله ـ در اين باره مي فرمايد: خداوند توسط حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ گرفتاري ها را از امّتش رفع، و بندگان را با عبادت پر مي كند، عدالتش همه جا را فرا مي گيرد، پروردگار، توسط بندگانش، دروغ و دروغگويي را نابود مي كند و روح درّندگي و ستيزه جويي را از بين مي برد. و ذلّت بردگي را از گردنشان بر مي دارد.[1]بنابراين مي توان گفت: با فراگير شدن عدالت، امنيّت و رفاه كه مولود رشد ايمان و عقلانيّت مردم است بسياري مشاغل و مراكز امنيتي كه براي توسعه و تحكيم امنيّت اجتماعي مردم تأسيس شده است تغيير مي كند يعني چه بسا برخي آن ها تعطيل شود يا از آن ها در برآوردن نيازهاي ديگري به تناسب آن زمان استفاده شود. اما اين مسأله موجب نمي شود مردم بي كار شوند و در فقر و مشكلات اقتصادي فرو روند. زيرا امام مهدي ـ عليه السّلام ـ كارها را آن گونه سامان مي دهد كه حتي در جامعه نمي توان كسي را يافت كه مستحقّ استفاده از صدقه باشد يعني آن حضرت «به گونه اي مال و ثروت را بين مردم افزوني مي بخشد كه اگر كسي به انگيزه صدقه دادن، مالي بردارد و اعلام كند نيازمندان از آن بردارند، كسي به او نمي گويد من احتياج دارم».[2]گفتني است هر چند در عصر ظهور، عدالت و امنيت، جهاني و فراگير است اما چه بساافرادي در مواردي (به شكل موردي) جرائم و خلاف هايي را انجام دهند زيرا در هر صورت انسان هميشه موجودي مختار و انتخاب گر است شايد فرد يا افردي در مواردي به سبب غلبه هواي نفس ستمي بر كسي روا دارد يا گناه ديگري انجام دهد كه مي بايست به علّت آن مجازات شود از اينرو به يقين در حكومت جهاني حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ ، تشكيلاتي وجود دارد كه بين مردم دادرسي كند و حافظ امنيت عمومي باشد و اصولاً اين گونه تشيكلاتي هميشه براي جامعه بشري لازم است اما در عصر ظهور به علّت گسترش عدالت و امنيت و نيز تقويت ايمان و عقلانيت مردم به اين گونه تشكيلات در حدّ گسترده مانند عصر غيبت نياز نيست. و اما درباره نيروهاي نظامي و ابزار و تجهيزات جنگي مي توان گفت: روايات فراواني وجود دارد كه عصر ظهور را عصر ايمان، عقلانيّت، عدالت، امنيّت و صلح جهاني مي داند و فقط يك حكومت و آن هم حكومت اسلامي در تمام جهان پديد مي آيد و دشمنان اسلام نابود مي شوند، از اين رو نيروهاي مسلّح و تجهيزات نظامي كاربرد عمده اي ندارند زيرا فضاي جهان به گونه اي نيست كه بين دو كشور يا دو منطقة گسترده جنگ نظامي صورت بگيرد بنابراين نيروها و تجهيزات نظامي در طريق سازندگي به كار مي روند زيرا در آن زمان همه چيز در مسير كمال و سازندگي است و چنانچه برخي ادوات جنگي هيچ كاربردي جز به راه انداختن ماشين جنگ نداشته باشند و امنيت جامعه را به خطر بيندازند قطعاً نابود مي شوند.
خلاصه اين كه: عصر ظهور، عصر سازندگي و پيشرفت همه جانبه است، عصر ايمان ،عقلانيت، عدالت، امنيت و صلح جهاني است، در چنين عصري نه فقط مردم بي كار، فقير و درمانده نيستند بلكه اگر به اقتضاي شرايط آن عصر، مشاغلي را از دست بدهند به شغل هايي دست مي يابند كه دنيا و آخرت شان را آباد مي كند.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. نويد امن و ا يمان، آيت الله صافي گلپايگاني
2. نور الابصار، سيد مؤمن شبلنجي

پي نوشت ها:
[1] . مجلسي، محمدباقر، بحار الانوار، چاپ بيروت، ج 51، ص 75.
[2] . كامل، سليمان، يوم الخلاص يا روزگار رهايي، مترجم: علي اكبر مهدي پور، نشر آفاق، چاپ اول، ج 2، بخش چهاردهم، ص 597.