آيا سطح باور و عمل ديني مردم نسبت به پيش از انقلاب افزايش پيدا كرده يا كاهش؟ توضيح دهيد؟

مخالفت ها و اعتراضات روحانيت و مردم متدين به رهبري حضرت امام خميني (ره) در مقابل اعمال ظالمانه و خلاف شرع حكومت پهلوي و عدم توجه حكام طاغوت به خواست مردم و سركوب آنان، منجر به پديد آمدن انقلاب اسلامي شد.[1] هر چند اين مشيت الهي بود كه در يك سرزمين با اكثريت شيعه، حكومت اسلامي با خواست مردم بوجود بيايد و آغازگر اين حركت انجام تكليف ديني (امر به معروف و نهي از منكر) بود. پس انقلاب هدف نبود[2]، بلكه اجرا و تحقق احكام الهي مدنظر بود كه در نهايت «نهال انقلاب… باروري از خون بيش از شصت هزار شهيد و صدهزار زخمي و معلول و… به ثمر نشست.»[3] بديهي است که دستاوردهاي گرانسنگ انقلاب، بر اثر زحمات و ايثارگري هاي ملت مبارز ايران بدست آمده است . از آن جهت كه باور و اعتقاد يك امر فردي و دروني است و به راحتي قابل ارزيابي و سنجش نيست، ‌از اين رو براي رسيدن به پاسخ تنها مي توان ، عوامل موثر بر اعتقاد و باور ديني مردم در اين دو مقطع زماني (قبل از انقلاب و بعد از انقلاب) را بررسي كرد. نيز وقتي مي توان دو چيز را مورد سنجش و مقايسه قرار داد كه هر دو داراي شرايط يكساني باشند. در حالي كه شرايط و موقعيت مردم، قبل از انقلاب و زمان حاضر فرق دارد و نمي توان آن دو را به آساني مقايسه كرد. براي روشن شدن مطلب، نمايي از اين دو عصر كه يكي به پايان رسيده و ديگري در ميانه راه است، را به طور اختصار بيان مي كنيم، البته چون يکي ازمعيارهاي مهم درسنجش ميزان اعتقاد و عمل ديني مردم به خصوص قشر جوان،توجه به فرهنگ ديني و دوري از فساد و لاابالي گري است ، لذا بيشتر به بعد فرهنگي مي پردازيم.