خداوند در قرآن كريم در سورة هود آية 6 مي فرمايد: و ما من دابة في الارض إلا علي الله رزقها و يعلم مستقرها و مستودعها… هيچ جنبنده اي در زمين نيست جز آنكه روزيش بر خداست و خدا قرار گاه و آرامگان او را مي داند….
رازق عبارت است از کسي که آن چه روزي و ماية دوام حيات مخلوقات زنده است، را به آنان عطا مي کند و چون هستي اين مخلوقات از فيض خداي تعالي است چيزي هم كه هستي آنها بستگي به آن دارد نيز از ناحية اوست و همانطور كه خداي تعالي در ايجاد مخلوقات شريكي نداشته، در روزي دادن به آنها و هر چيز ديگري كه نيازمند به آنند نيز شريكي ندارد.[1]در قرآن كريم مكرر آمده كه روزي دادن، يكي از افعال مختص به خداي تعالي است و غير از خداوند روزي دهنده اي نيست در آية 58، سورة ذاريات مي فرمايد: ان الله هوالرزاق ذوالقوة المتين. همانا روزي بخشندة خلق، تنها خداست كه صاحب قدرت و اقتدار ابدي است. بنابر اين در جهان هستي تنها خداوند روزي دهندة تمام موجودات عالم و انسان ها مي باشد.
اما اين که آيا خداوند در اعطاي رزق واسطه و يا وسايط نيز قرار داده و آيا علي ـ عليه السّلام ـ واسطة فيض مي باشد؟
پاسخ اين است که پيامبران و ا مامان معصوم ـ عليهم السّلام ـ واسطة فيض الهي هستند و به بركت وجود آنان فيض الهي به موجودات عالم رسيده و تداوم فيض الهي نيز مرهون تداوم وجود و حيات آنان است. اين معنا از ولايت تكويني با توحيد افعالي منافاتي ندارد و از آيات و روايات به روشني استفاده مي شود. در زيارت جامعه مي خوانيم:
1. «بكم فتح الله و بكم يختم و بكم ينزل الغيث و بكم يمسك السماء ان تقع علي الارض الا باذنه…» خداوند (عالم وجود را) به شما آغاز كرد و به شما نيز ختم كند و به خاطر شما فرو ريزد باران را و به خاطر شما است كه نگهدارد آسمان را از اينكه بر زمين افتد جز به اذن او و به خاطر شما بگشايد اندوه را….
2. مؤلف كتاب «القطره» در شرح و توضيح روايتي از علامه مجلسي مي فرمايد: ائمه اطهار ـ عليهم السّلام ـ واسطه فيض اند، فيض را از مبدأ و سرچشمه آن مي گيرند و به مردم مي رسانند.
آيا ما بندگان علي ـ عليه السّلام ـ هستيم؟
بر هر شيعة اماميه لازم است، اعتقاد به امامت ، دوازده امام ـ عليهم السّلام ـ و اينكه آنها فقط جانشينان رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله ـ هستند، و كسي كه دانسته يا ندانسته اين دوازده تن را به امامت نشناسند شيعه دوازده امامي محسوب نمي شوند.
بنابراين اعتقاد به اينكه ما بندگان علي ـ عليه السّلام ـ هستيم كفر محسوب شده و جزء غلات كه در عقايد مذهبي غلو كرده و علي ـ عليه السّلام ـ را به خدايي و پيغمبري نسبت داده و آن حضرت را به پايه اي ستوده اند كه از حد گذشته است) قلمداد مي شود.[2] شيعه اماميه به وسيلة كتب عقايد و اصول بر كفر غلات و وجوب برائت و بيزاري از آنها و از هر چه در آن شايبة غلوّ است، استدلال نموده اند. حضرت علي ـ عليه السّلام ـ مي فرمايد: دو دسته در راه من به هلاكت رسيدند: كينه توزي كه ما را رها كرد و دوستي كه دربارة ما غلو و زياده روي مي نمايد. علماي اماميه به طور كلي غلات را نجس دانسته و غسل و دفن آنان را اجازه نمي دهند.[3] البته بايستي توجه داشت كه ما مطيع و پيرو حضرت علي ـ عليه السّلام ـ هستيم و بنابر فرمايش حضرت پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ در روز غدير، علي ـ عليه السّلام ـ سرپرست و مولاي ما است. و جانشين و خليفه بلا فصل رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله ـ مي باشند[4] و اطاعت از اميرالمؤمنين علي ـ عليه السّلام ـ اطاعت از پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ مي باشد و اطاعت از پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ اطاعت از خداوند مي باشد.
آيا علي ـ عليه السّلام ـ مميت است؟
با توجه به آيات مختلف قرآن كريم، تنها خداوند است كه انسان ها را خلق مي كند و تنها اوست كه آنها را مي ميراند و بعد هم دوباره زنده مي كند تا به حساب آنها رسيدگي نمايد. خداوند در سورة عبس آيه 21 مي فرمايد: ثم اماته فاقبره آنگاه او را بميراند و به قبرش برد. مطالبي كه از اين آيه استفاده مي شود: الف) مرگ، سرنوشت محتوم همة انسانهاست. ب) اماته و مرگ انسان ها به دست خداوند است.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
2. مسائل اعتقادي از ديدگاه تشيع تأليف شيخ محمد رضا مظفر.
3. امامت و رهبري تأليف محمد حسين مختاري مازندراني.
4. تفسير نمونه، آية الله مكارم شيرازي و جمعي از محققين.
پي نوشت ها:
[1] . طباطبايي، سيد محمد حسين، ترجمه تفسير الميزان، ترجمة سيد محمد باقر موسوي همداني، دفتر انتشارات اسلامي، جلد 10، ص 221.
[2] . مغنيه، محمد جواد، شيعه و تشيع، ترجمة سيد شمس الدين مرعشي، قم، انتشارات مجمع ذخائر اسلامي، 1355 هـ.ش، چاپ علميه، ص 192.
[3] . همان.
[4] . نساء/ 59 : … أطيعوا الله و أطيعوا الرسول و أولي الامر منكم….