آيا مي توان مقام ولايت حضرت زهرا عليهاالسلام را با استناد به آيات قرآن اثبات كرد؟

در جواب اين سوال به استدلال هاي علامه اميني در اين باره مي پردازيم كه با توجه به روايات بسيار كه در كتب شيعه و اهل سنت نقل شده به اثبات اين مطلب مي پردازد.
به طور خلاصه بايد گفت كه حضرت زهرا سلام الله عليها علاوه بر داشتن مقام عصمت، يكي از مصاديق كلمه الله هستند و انبياي الهي با توسل به آنها ارتقاي درجه پيدا كرده اند. با اثبات اين مقام براي ايشان نتيجه مي گيريم كه حضرت داراي مقام ولايت هستند، زيرا نمي توان شخصي را معصوم دانست كه انبيا به او متوسل شوند، اما او را ولي الله ندانست. در ادامه به توضيح بيشتر در اين باره مي پردازيم:
با توجه به آيه تطهير مي دانيم كه خداوند هر گونه رجس و آلودگي را از پنج تن دور كرده و در نتيجه اين پنج نور مقدس كه حضرت زهرا عليهاالسلام يكي از آنهاست داراي مقام عصمت مي باشند. علامه اميني با توجه به اين آيه مي گويد: اگر جز آيه تطهير منقبت ديگري در شأن زهراي اطهر عليهاالسلام نبود، همين يك آيه برهاني است كافي و نشانگر اينكه حضرت صديقه سلام الله عليها معصومه است، و عصمت از جمله شئون و مناصب ولايت است؛ و ما غير ولي كه معصوم باشد سراغ نداريم از ابتداي خلقت، از آدم تا آخر، هر كسي كه معصوم است، يا پيامبر است، يا امام است، و يا صديق مي باشد كه حضرت صديقه سلام الله عليها نيز يكي از آنان است.[1] حال ببينيم منظور از كلمه در قرآن كريم چيست كه حضرت زهرا يكي از مصاديق آن است؟
هنگامي كه فرشتگان بر آدم سجده كردند، آدم دچار عجب شد و در حاليكه به خود مي باليد، عرض كرد: پروردگارا آيا مخلوقي كه از من محبوبتر باشد آفريده اي؟ اين سوال را سه بار تكرار كرد. سپس از جانب پروردگار خطاب آمد: بلي يا آدم، مخلوقاتي از تو محبوبتر دارم كه اگر آنان نبودند ترا نيز نمي آفريدم. عرض كرد: پروردگارا آنان را به من نشان بده. در آن هنگام خداي تعالي به فرشتگان حاجب درگاه الهي وحي كرد: پرده ها را كنار بزنيد. چون حجابها برداشته شد، از پشت پرده غيب، پنج نور ظاهر شدند كه در پيشگاه عرش ايستاده بودند. حضرت عرض كرد: پروردگارا اينان كيستند؟
خطاب آمد: اين پيامبر من، اين علي اميرالمؤمنين پسر عم او، اين فاطمه دخترش و اين دو، حسن و حسين پسران علي و فرزندان پيامبر من هستند. و پس از معرفي نام هاي آنها، خداي تعالي فرمود: يا آدم، اينان مقام اول را دارا هستند و درجاتشان بسيار عالي و مرتبه تو تالي مقام والاي اينان مي باشد. و بعدها وقتي كه حضرت آدم مرتكب و مبتلاي آن ترك اولي شد، عرض كرد: پروردگارا، از تو مسئلت دارم كه به حق محمد و علي و فاطمه و حسن و حسين از خطاي من درگذري. پس دعايش مستجاب شد و مشمول عفو و آمرزش خدايتعالي قرار گرفت و اين است معناي آيه شريفه كه خدا مي فرمايد: «فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِماتٍ فَتابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحيم»[2]. بلي، آفريننده جهان در پشت پرده غيب موجوداتي دارد كه سبب تربيت آدم و اولاد آدمند.
بنابراين منظور از كلماتي كه خداوند بوسيله آنها توبه آدم را پذيرفت حضرت زهرا سلام الله عليها، پدرش، همسرش و دو فرزندش است. رواياتي كه منظور از كلمات را اين پنج نور مقدس مي دانند در كتب تفسيري و روايي اهل سنت نيز ذكر شده است. در داستان حضرت ابراهيم نيز استفاده از كلمات را مي بينيم. آنجا كه خداوند ابراهيم را با كلماتي امتحان كرد و او آنها را به اتمام رسانيد، نيز گفته شده منظور از كلمات همين انوار مقدس است.
« وَ إِذِ ابْتَلى‏ إِبْراهيمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتي‏ قالَ لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمينَ»[3] از امام صادق عليه السلام نيز روايت شده كه منظور از به اتمام رساندن كلمات(اتمهن) اين است كه ابراهيم عليه السلام نام نه امام ديگر را تا قائم آل محمد عليهم السلام نيز به پنج تن ملحق نمود.
هرگز امكان ندارد اشخاصي كه در منطق وحي كلمات الهي ناميده شده و انبياء به آنان متوسل شده اند، خودشان عاري از ولايت باشند. و حضرت صديقه سلام الله عليها نيز داخل اين كلمات و جزء اين كلمات است؛ كلماتي كه معرفت آنها را به حضرت آدم، به حضرت موسي و به حضرت عيسي آموخته اند، و همه انبياء به آن متوسل شده اند، هرگز معقول نيست كه چنين كسي  مقام ولايت نداشته باشد.
بنابراين از اين آيات استفاده مي شود كه وجود مقدس حضرت صديقه عليهاالسلام داراي مقام عصمت بوده، سبب خلقت عالم است و  در نهايت وليه الله است.[4] پي نوشت:
[1] . فاطمه الزهرا عليهاالسلام، عبدالحسين اميني، استقلال، تهران،1376،63-65
[2] . سپس آدم از پروردگارش كلماتى دريافت داشت (و با آنها توبه كرد.) و خداوند توبه او را پذيرفت چرا كه خداوند توبه‏پذير و مهربان است. بقره،37
[3] . (به خاطر آوريد) هنگامى كه خداوند، ابراهيم را با وسايل گوناگونى آزمود. و او به خوبى از عهده اين آزمايشها برآمد. خداوند به او فرمود: «من تو را امام و پيشواى مردم قرار دادم!» ابراهيم عرض كرد: «از دودمان من (نيز امامانى قرار بده!)» خداوند فرمود: «پيمان من، به ستمكاران نمى‏رسد! (و تنها آن دسته از فرزندان تو كه پاك و معصوم باشند، شايسته اين مقامند)».بقره،124
[4] .فاطمه الزهرا عليهاالسلام، عبدالحسين اميني، استقلال، تهران،1376، ص77-90