آيا هر وقت به ياد ائمه-عليهم السّلام-باشيم آن ها هم به ياد ما خواهند بود؟

ارتباط با خداوند از باب عبادت و عبوديت است ولي ارتباط با معصومين ـ عليهم السّلام ـ از باب وسيله بودن و مظهر اسماء و صفات الهي بودن و اين كه «باب الله» هستند مي باشد. و همان طوري كه افراد در درجه عبوديت وقرب و نزديكي به خداوند، با يكديگر فرق دارند و داراي درجات مختلف ايمان و تقوا هستند، شيعيان و محبّين ائمه اطهار ـ عليهم السّلام ـ هم در يك مرتبه در نزد ائمه ـ عليهم السّلام ـ نيستند و مراتب قرب و نزديكي افراد نسبت به ائمه اطهار ـ عليهم السّلام ـ و امام زمان (عج) با يكديگر فرق مي كند.
و بر همين اساس است كه هر كس در مسير پيروي از پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ و ائمه ـ عليهم السّلام ـ با اخلاص و معرفت و تقواي بيشتر حركت كند، به آن ها نزديك تر مي شود و مي تواند ارتباط بيشتري با آن ها داشته باشد. و ائمه اطهار ـ عليهم السّلام ـ نيز بيشتر به او عنايت كرده و به ياد اومي باشند. البته اگر ارتباط قلبي و با تمام وجود باشد نه تنها زباني.
و لكن آن چه از روايات استفاده مي شود اين است كه ائمه اطهار ـ عليهم السّلام ـ به طور كلي به ياد شيعيان و محبّينشان هستند و براي شيعيان دعا مي كنند و دوستان شان را فراموش نه مي كنند.چنان چه امام زمان (عج) در يكي از توقيعات شريفي كه به شيخ مفيد (ره) نوشته اند جمله اي بسيار جالب و با ارزش فرمودند: شيخ مفيد! خودت بدان و دوستان ما هم بدانند: «انا غير مهملين لمراعاتكم و لا ناسين لذكركم و لو لا ذلك لنزل بكم اللاواء و..»[1]يقيناً بدانيد ما رعايت حال شما را مهمل نگذاشته ايم ما توجه به شما داريم و حال شما را رعايت مي كنيم و ما شما را فراموش نمي كنيم.     حضرت مي فرمايد: «ولاناسين لذكركم» دوستان من شما را فراموش نه مي كنم، يعني هميشه و در همه ساعات مد نظر و توجه من هستيد، اگر چنين نبود بلاها شما را در هم مي پيچاند. اين لطف امام زمان (عج) است نسبت به همه شيعيان و دوستان شان است.
و نيز بايد توجه داشت كه اعمال ما به پيامبر و ائمه اطهار ـ عليهم السّلام ـ و امام زمان (عج) عرضه مي شود، و آن ها به ما توجه دارند و بايد مواظب اعمال مان باشيم كه باعث دوري ما از اهل بيت ـ عليهم السّلام ـ نشود چنان چه در روايت آمده است كه يكي از اصحاب و ياران امام رضا ـ عليه السّلام ـ به نام عبدالرحمان بن ابي الزّيات معروف به عبدالرضا بود كه آن قدر به امام رضا ـ عليه السّلام ـ علاقه داشت كه به او مي گفتند عبدالرضا مردم به او لقب عبدالرضا، داده بودند. مي گويد روزي به امام رضا ـ عليه السّلام ـ عرض كردم: «ادع الله و لاهل بيتي» براي من و براي اهل خانه من از خدا خير بخواهيد و دعا كنيد براي مان.
تا اين جمله را گفتم، حضرت فرمود: «اولست افعل؟!» تو خيال كردي من دعا نمي كنم براي تان.
(والله ان اعمالكم لتعرض عليّ في كل يوم و ليلة…»[2]به خدا قسم اعمال شما روز و شب به ما عرضه مي شود.
لذا فرمود نگاه مي  كنم اگر كار خوبي انجام دادي خدا را شكر مي كنم كه به اين محبّ ما توفيق دادي كار خوب انجام دهد. اگر كارهاي بد از تو سر زده است طلب مغفرت و آمرزش برايت مي كنم.
پس ما بايد اميدوار باشيم به لطف و عنايت ائمه اطهار ـ عليهم السّلام ـ و امام زمان (عج) و سعي كنيم در مسير زندگي روز به روز به آن ها با تقوا و اعمال صالح نزديك تر شويم.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. كتاب به سوي ظهور.
2. منتهي الامال: حاج شيخ عباس قمي.
3. سيره پيشوايان، مهدي پيشوايي.
 
پي نوشت ها:
[1] . مجلسي، محمد باقر، بحار الانوار، چاپ اسلاميه، 1373، ج 53، ص 175.
[2] . کليني، محمد بن يعقوب، اصول كافي، چاپ جامعه مدرسين، 1364، ج 1، ص 219.