شهيد آيت الله مطهري مي گويد: گه گاه به اسرار وجودي خود و كارهايم مي انديشم، احساس مي كنم يكي از مسائل كه باعث خير و بركت در زندگي ام شده و همواره عنايت و لطف الهي را شامل حال من كرده است، احترام و نيكي فراوان بوده است كه به والدين خود به ويژه در دوران پيري و هنگام بيماري كرده ام. علاوه بر توجه معنوي و عاطفي، تا آنجا كه توانايي ام اجازه مي داد و با وجود فقر مالي و مشكلات مادي در زندگي ام از نظر هزينه و مخارج زندگي به آنان كمك و مساعدت كرده ام.
مجتبي مطهري، يكي از فرزندان شهيد مطهري مي گويد:
من مكرر شاهد تواضع و احترام خاص پدر و معلم بزرگوارم به پدر بزرگوارش بودم. هرگاه به فريمان (زادگاه و محل سكونت پدر بزرگم) سفر مي كردم، پدرم تاكيد خاص داشتند كه ابتدا به منزل پدر و مادرشان بروند؛ پس از آن اقوامي را كه براي ديدن ايشان و خانواده به منزل مي آمدند، مي پذيرفتند. در موقع روبرو شدن با پدر و مادر، دست آنان را مي بوسيدند و به ما توصيه مي كردند كه دست ايشان را ببوسم.

پي‌نوشت‌ها:
 

1) رمز موفقيت بزرگان، رضا باقي، ص117.
 

منبع: عباس زاده، علیرضا؛ (1388) بوسه بر دست پدر، کاشان، مرسل، چاپ اول.