در سوره نازعات آمده است: “رَفَعَ سَمْکَها فَسَوَّاها”؛[1] سقف آن را برافراشت و آن را منظّم ساخت.
مفهوم سمک
لغت شناسان در معنای سمک گفته اند: سمک عبارت است از: علو و برتری، زمانی که چیزی مرتفع شود می گویند سمک. نیز گفته اند سمک به معنای سقف و ارتفاع است.[2] امّا مسموکات به معنای آسمان ها است.[3]
توضیح مفهوم سمک
صاحب تفسیر کبیر در توضیح معنای “سمک” می گوید: هر گاه بلندى چیزى از بالا به پایین اندازهگیرى شود، به آن عمق مىگویند و هر گاه از پایین به بالا اندازهگیرى شود، سمک نامیده مىشود، پس منظور از “رفع سمکها” که در قرآن آمده، نهایت بلندی آسمان است که گفتند فاصله بین زمین و آسمان پانصد سال است.[4]
[1] نازعات، 28.
[2] قرشى، سید على اکبر، قاموس قرآن، ج3، ص 327، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ ششم، 1371 ش.
[3] مصطفوى، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج 5، ص 213، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، تهران، 1360 ش.
[4] فخر رازی، ابوعبدالله محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، ج31، ص 45، دار احیاء التراث العربى، بیروت، چاپ سوم، 1420 ق.