گرچه بسیاری از مورخان در منابعشان از دختری خردسال برای امام حسین(ع) که رقیه، فاطمه صغری و یا نام دیگری داشته باشد نام نبردهاند، ولی در برخی از کتابها شرح حال این دختر کوچک و قصّه جان سوز او در خرابه شام بیان شده است.
در منابع روایی و تاریخی ما شواهدی نیز بر این مطلب وجود دارد و ما به عنوان نمونه به دو مورد آن اشاره می نماییم:
شاهد اول: زمانی که زینب (س) در کوفه با سر بریده برادرش امام حسین(ع) مواجه شد، اشعاری سرود که در ضمن آن آمده است: «ای برادرم! با فاطمۀ کوچک سخن بگو که نزدیک است قلبش تهی گردد.»
شاهد دوم: امام حسین(ع) در آخرین لحظات حیات خویش، هنگام مواجهه با شمر، چنین فرمود: “زینبم! سکینهام! فرزندانم، بعد از من چه کسی سرپرست شما خواهد بود؟ رقیهام! ام کلثومم! شما ودیعه و امانت پرروردگارم هستید! امروز وعده نزدیک شده است.
از مجموع مطالب ارائه شده چنین نتیجه گرفته میشود، یکی از دختران امام حسین (ع) (رقیه یا فاطمه) در شام کنار خرابه کنار سر مبارک پدرش امام حسین (ع) به شهادت رسید و این دختر غیر از سکینه است که سال ها بعد از شهادت پدرش زنده بوده است.