محمد بن ادریس بن عباس بن عثمان مشهور به «امام شافعی» (150 – 204ق) یکی از ائمه چهارگانه اهل سنت و پیشوای مذهب شافعی است.[1]
درباره نام و نسب مادر او اختلافنظر وجود دارد؛ مشهور مورّخان میگویند مادر شافعی، زنی از قبیله أزد،[2] با کنیه «ام حبیبه» بود.[3]
برخی نیز گفتهاند مادرش از فرزندان علی بن ابیطالب(ع) بود.[4] و نام او را فاطمه دختر عبیدالله بن حسن (مثنی) بن حسن بن علی بن ابیطالب ذکر کردهاند[5] که این نسبت از طرف گروهی از نویسندگان مورد پذیرش قطعی قرار نگرفته است.[6]
درباره نام و نسب مادر او اختلافنظر وجود دارد؛ مشهور مورّخان میگویند مادر شافعی، زنی از قبیله أزد،[2] با کنیه «ام حبیبه» بود.[3]
برخی نیز گفتهاند مادرش از فرزندان علی بن ابیطالب(ع) بود.[4] و نام او را فاطمه دختر عبیدالله بن حسن (مثنی) بن حسن بن علی بن ابیطالب ذکر کردهاند[5] که این نسبت از طرف گروهی از نویسندگان مورد پذیرش قطعی قرار نگرفته است.[6]