دروغ گفتن حرام است هر چند به شوخى باشد، مگر اینکه در کلامش قرینه و علامتى باشد که نشان دهد در آنچه مىگوید قصد حکایت ندارد؛ پس در صورتى که مخاطب بفهمد قصد جدّى ندارد و شوخى مىکند دروغ محسوب نمىشود.[1]
[1]. تبریزى، جواد، استفتاءات جدید، ج2، ص 487، قم، اول، بی تا؛ مکارم شیرازى، ناصر، استفتاءات جدید، ج3، ص 170، انتشارات مدرسه امام على، دوم، قم، 1427ق؛ صافى گلپایگانى، لطف الله، جامع الأحکام، ج1، ص 89، انتشارات حضرت معصومه، قم، چهارم، 1417 ه ق.