خانه » همه » مذهبی » آیا این حدیث از پیامبر(ص) که «من به اطفال سقط شده شما هم مباهات می کنم» سند صحیحی دارد؟ آیا مباهات به موجودی که نه عقلی دارد نه ایمانی ونه هیچ نوع کمال دیگر عاقلانه است؟

آیا این حدیث از پیامبر(ص) که «من به اطفال سقط شده شما هم مباهات می کنم» سند صحیحی دارد؟ آیا مباهات به موجودی که نه عقلی دارد نه ایمانی ونه هیچ نوع کمال دیگر عاقلانه است؟

حدیث به مضمونی که در پرسش آمده است در منابع مختلف روائی مثل تهذیب، ج 7، ص 400 و بحار الانوار، ج 100، ص 220 و وسائل الشیعه، ج 20، ص 55 آمده است ولی در برخی این ذیل (مباهات به اطفال سقط شده) نیامده است و در برخی آمده است و ظاهرا از حیث سند، این روایات مشکل خاصی ندارد. اما درباره مضمون این روایات و به ویژه ذیل آن که مباهات کردن به اطفال سقط شده است باید گفت:

اولا: در ذیل برخی روایات این موضوع مثل ح 3، از ج 14 وسائل الشیعه، ص 34، منشورات مکتبه الاسلامیه این مطلب توضیح داده شده است که: «اما علمت ان الولدان تحت العرش یستفقرون لابائهم یخضنم ابراهیم و تربیهم ساره فی جبل من مسک و عنبر و زعفران؛ آیا نمی دانی که فرزندان در زیر عرش برای پدران خود طلب آمرزش می کنند در حالی که حضرت ابراهیم آنها را سرپرستی می کند و ساره در کوهی از مشک و عنبر و زعفران آنها را تربیت می نماید».

بنابراین مباهات پیامبر به اطفال ضایع شده و از بین رفته نیست بلکه به فرزندانی است که تحت ولایت پیامبر بزرگ الهی و همسر او تربیت می شوند و ثمره این تربیت در آخرت و در قیامت جلوه گر می شود و این حقیقت در آنجا رخ می نماید. پس این گونه نیست که مباهات به موجوداتی بدون عقل و کمال باشد بلکه به فرزندانی است که به بهترین شکل ممکن تربیت روحی و معنوی می یابند و به درجات بالای کمال و رشد معنوی راه می یابند.

از طرف دیگر انتساب این فرزندان سقط شده به پدر و مادری مسلمان و پیرو رسول خدا و به حساب آمدن آنها از امت محمد و مفتخر شدن به نام اسلام و ارتباط یافتن با دین ابدی و رسول خاتم خود افتخار بزرگ است و به انسان شرف و عزت می بخشد و موجب مباهات رسول خدا در قیامت بر سایر امت ها و پیامبران می گردد. جهت گیری و سمت گیری این روایات در راستای ازدیاد و افزایش فرزند و تکثیر تعداد مسلمانان و پیروان قرآن است و در واقع تعبیر به مباهات به فرزندان سقط شده نوعی تاکید و اهمیت دادن به این امر است و دلالت دارد که حتی فرزندانی که پا به عرصه حیات نمی گذارند و چشم به دنیا نمی گشایند نیز در راستای این هدف مهم، ارزشمند و پربها می باشند.

البته این سخن به این معنا نیست که این سخن رسول خدا کاملا مطلق و بدون قید و شرط و مربوط به همه شرایط و اوضاع زمانی و مکانی است بلکه قانونی کلی است که طبعا شرایط و زمینه های خاص خود را دارد و نیازمند فراهم بودن بسترهای مناسب و واقع بینی و دوراندیشی حکیمانه است.

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد