1. شناخت خداوند از راه عقل به معنای کاربرد عقل نظری در خداشناسی است.
2. در مورد راههای سهگانه خداشناسی هر چند برهان تجربی را نمیتوان مستقل از برهان عقلی دانست؛ زیرا برهان تجربی بدون استدلال عقلی نتیجه نمیدهد. اما راه دل یا برهان فطرت، مستقل از راه عقل و راه تجربی است؛ زیرا در واقع برهان عقلی و تجربی از نوع علم حصولی است، در حالیکه برهان فطرت یا راه دل از نوع علم حضوری است. برهان فطرت یا راه دل چنین بیان میشود که انسان گاهی در شرایط خاص از درون خود به گونهای خدا را شهود میکند و به علم حضوری خداوند راه مییابد.
3. این مطلب در مورد فطرت انسان نیز صحیح است که گرد و غبار هوا و هوس، مانع از بقای شهود و علم حضوری نسبت به خداوند میگردد؛ همانگونه که مانع از شکوفایی عقل انسان میشود.
2. در مورد راههای سهگانه خداشناسی هر چند برهان تجربی را نمیتوان مستقل از برهان عقلی دانست؛ زیرا برهان تجربی بدون استدلال عقلی نتیجه نمیدهد. اما راه دل یا برهان فطرت، مستقل از راه عقل و راه تجربی است؛ زیرا در واقع برهان عقلی و تجربی از نوع علم حصولی است، در حالیکه برهان فطرت یا راه دل از نوع علم حضوری است. برهان فطرت یا راه دل چنین بیان میشود که انسان گاهی در شرایط خاص از درون خود به گونهای خدا را شهود میکند و به علم حضوری خداوند راه مییابد.
3. این مطلب در مورد فطرت انسان نیز صحیح است که گرد و غبار هوا و هوس، مانع از بقای شهود و علم حضوری نسبت به خداوند میگردد؛ همانگونه که مانع از شکوفایی عقل انسان میشود.