در منابع اهلسنت، این روایت بعد از ذکر سند اینچنین نقل شده است: «إِنَّ مِن أَشَدِّ النَّاسِ عَذَاباً یَوْمَ القِیامَةِ المُصَوِّرونَ»؛[1] سختترین عذاب را در روز قیامت، صورتگران دارند.
اندیشمندان رجالی آنان نیز این روایت را صحیح میدانند و بر آن اتفاقنظر دارند.[2]
اگر چه این روایت در منابع معتبر شیعی نیامده، اما در برخی کتابهای فقهی شیعه، در حرمت مجسمهسازی به جهت عبادت، به این روایت استناد شده است.[3]
به هر حال؛ «مصوّر»، در لغت به معنای نقاش، صورتگر (مجسّمهساز) است.[4] و بر اساس روایات دیگر، دانشمندان اسلامی حکم کردهاند که مجسمهسازی کاری شایسته نیست. البته انصراف روایات به مواردی است که مجسمهساز نوعی ادعای آفرینش و خالق بودن نماید، و گرنه پیامبری مانند عیسی(ع) با اجازه خدا و برای اثبات قدرت او، پرندهای را به تصویر میکشید.[5]
با این وجود، البته نباید مجسمهسازی افراد عادی – حتی اگر به قصد عبادت هم نباشد – را با تصویرگری حضرت عیسی(ع) برابر دانست.
اندیشمندان رجالی آنان نیز این روایت را صحیح میدانند و بر آن اتفاقنظر دارند.[2]
اگر چه این روایت در منابع معتبر شیعی نیامده، اما در برخی کتابهای فقهی شیعه، در حرمت مجسمهسازی به جهت عبادت، به این روایت استناد شده است.[3]
به هر حال؛ «مصوّر»، در لغت به معنای نقاش، صورتگر (مجسّمهساز) است.[4] و بر اساس روایات دیگر، دانشمندان اسلامی حکم کردهاند که مجسمهسازی کاری شایسته نیست. البته انصراف روایات به مواردی است که مجسمهساز نوعی ادعای آفرینش و خالق بودن نماید، و گرنه پیامبری مانند عیسی(ع) با اجازه خدا و برای اثبات قدرت او، پرندهای را به تصویر میکشید.[5]
با این وجود، البته نباید مجسمهسازی افراد عادی – حتی اگر به قصد عبادت هم نباشد – را با تصویرگری حضرت عیسی(ع) برابر دانست.