آیا حکم ارتداد و مجازات آن در قرآن وجود دارد؟

ارتداد در قرآن

«ارتداد» در لغت به معنى بازگشت و رجوع چیزى به غیر خود است و گاهى به معنى صیرورت یعنى شدن است. در اصطلاح ارتداد یعنى حالت جدید اعتقادى که در مسلمانى با انکار یکى از اصول سه گانه دین یا نفى اصلى از اصول ضرورى دین رخ دهد به طورى که موجب انکار اصول سه گانه دین شود. رخ مى دهد در مفهوم قرآنى، ارتداد در صورتهایى همچون بازگشت از ایمان به کفر، برگشت از دین به کفر و نیز بازگشت به گذشته به کار رفته است.
در مورد شرطهاى لازم براى تحقق ارتداد، در آیات ویژه ارتداد به شرط اختیار اشاره شده است. همچنین در قرآن آثار سویى براى ارتداد بیان شده است، از جمله حبط اعمال و زیان در آخرت; غضب و خشم و عذاب خداوند; زینت یافتن اعمال زشت فرد مرتد به دست شیطان; عدم نصرت خداوند در هدایت مرتد; و نیز توجه لعنت خدا و ملائکه و همه مردم به مرتد. براى هر یک از این آثار سوء نمونه هایى در قرآن به چشم مى خورد. از جمله مواردى که قرآن کریم در خصوص مرتد از آن سخن به میان آورده، مساله توبه مرتد است. به موجب برخى از آیات مربوط به این موضوع، توبه مرتد به طور مطلق پذیرفته مى شود چه مرتد ملى و چه مرتد فطرى، چه زن و چه مرد. به موجب برخى از این آیات توبه مرتد در صورت تکرار پذیرفته نمى شود. در مقابل، روایاتى پذیرش توبه مرد مرتد فطرى را رد مى کنند که باید بین این آیات و آن روایات را به شکلى جمع نمود.
در مورد حکم فقهى ارتداد، از میان مجازاتهاى بیان شده براى مرتد، در قرآن به مساله پذیرش یا عدم پذیرش توبه مرتد و مجازات از بین رفتن پیوند زناشویى و ممنوعیت ازدواج اشاره شده است. در فقه اهل سنت و بنا به راى برخى فقهاى شیعه، منافق و زندیق حکم مرتد را دارد. در قرآن آیاتى در خصوص ارتداد وجود دارد که در آنها از منافقان سخن به میان آمده و اختلاف نظرى که در تعابیر مربوط به منافق وجود دارد موجب اختلاف نظر در حکم فقهى منافق و زندیق شده است. از سویى مشرکان و اهل کتاب براى سوق دادن مسلمانان به سوى ارتداد تلاشهایى کرده اند و مسلمانان به واسطه ثبات در ایمان در برابر آنها پایدارى کرده و نقشه آنها را نقش بر آب نموده اند.

مفهوم ارتداد

معناى لغوى ارتداد در بسیارى از آیات به چشم مى خورد از جمله آیه قال ذلک ما کنا نبغ فارتدا على آثارهما قصصا;کهف/64. یعنى موسى گفت: این همان است که ما مى خواستیم و آنها از همان راه بازگشتند در حالى که پى جویى مى کردند. در برخى از آیات قرآن این مفهوم در فعل ثلاثى مجرد (1) این ریشه یافت مى شود مثل ان تطیعوا الذین کفروا یردوکم على اعقابکم ; آل عمران 149. یعنى اى کسانى که ایمان آورده اید اگر از کسانى که کافر شده اند اطاعت کنید شما را به عقب باز مى گردانند. البته در این آیه معنى یاد شده به صورت متعدى به کار رفته است. برخى اوقات ارتداد به معنى لغوى شدن (صیرورت) به کار رفته است، مثل فلما ان جاء البشیر القاه على وجهه فارتد بصیرا;(یوسف /96) یعنى هنگامى که بشارت دهنده آمد آن (پیراهن) را بر صورت او (یعقوب) افکند ناگهان بینا شد. در این معنى فعل ارتد به معنى صار به کار رفته و ملحق به افعال ناقصه است.

ارتدا در اصطلاح

یعنى حالت جدید اعتقادى و تحول عقیدتى است که با انکار یکى از اصول سه گانه دین اسلام (توحید، نبوت، معاد) و یا نفى اصلى از اصول ضرورى دین که انکار آن به انکار اصول سه گانه منتهى شود به شخص مسلمان رخ مى دهد. (2) مفهوم اصطلاحى ارتداد به صور گوناگونى در قرآن تکرار شده. گاهى از ارتداد به بازگشت از ایمان به کفر تعبیر شده مثلان تطیعوا فریقا من الذین اوتوا الکتاب یردوکم بعد ایمانکم کافرین ;آل عمران /100. و نیز کیف یهدى الله قوما کفروا بعد ایمانهم ;آل عمران /86.و نیز اکفرتم بعد ایمانکم ;(آل عمران / 106)با توجه به این که در بسیارى از آیات قرآن متعلق ایمان توحید و نبوت و معاد بیان شده چگونگى تعریف اصطلاحى ارتداد توسط این آیات روشن مى شود مثل آیه آمن الرسول بما انزر الیه من ربه والمؤمنون کل آمن بالله وملائکته وکتبه ورسله ;(البقره /285) یعنى پیامبر به آنچه از پروردگارش به او نازل شده ایمان دارد و مؤمنان همگى به خدا و فرشتگان و کتابها و پیامبران وى ایمان دارند. و نیز آیه ومن یکفر بالله وملائکته وکتبه ورسله والیوم الآخر فقد ضل ضلالا بعیدا;(نساء / 136) از این دو آیه و آیات مشابه آنها استفاده مى شود که متعلق ایمان همان توحید و نبوت و معاد است. کتب و رسل در اصل نبوت مى گنجند و ملائکه نیز به لحاظ آن که واسطه در وحى و نزول کتاب بر پیامبران مى باشند متعلق ایمان هستند. (3) این مدعا توسط بسیارى احادیث نیز تایید مى گردد، مثل سخن پیامبر صلى الله علیه وآله که فرموده اند:الایمان ان تؤمن بالله و ملائکته و کتبه و رسله و الیوم الاخر(4). یعنى ایمان آن است که به خدا و ملائکه وى و کتابها و رسولانش و روز قیامت ایمان بیاورى.
در پاره اى از آیات از ارتداد به برگشت از دین به سوى کفر تعبیر شده که همان مفهوم اصطلاحى ارتداد را به صورتى دیگر بیان مى کند. از جمله آیه یا ایها الذین امنوا من یرتد منکم عن دینه فسوف یاتى الله بقوم یحبهم ویحبونه اذلة على المؤمنین اعزة على الکافرین یجاهدون فى سبیل الله ولایخافون لومة لائم ;(مائده / 54)یعنى اى گروهى که ایمان آورده اید هر که از شما از دین خود مرتد شود بزودى خدا قومى که (بسیار) دوست دارد و آنها نیز خدا را دوست دارند و نسبت به مؤمنان سرافکنده و فروتن و به کافران سرافراز و مقتدرند به نصرت اسلام در راه خدا جهاد مى کنند و در راه دین از نکوهش و ملامت احدى باک ندارند.
در مفهوم اصطلاحى ارتداد گفته شده است که چنانچه انکار ضروریات مذهب از اصول و ارکان مذهب شیعه باشد فقط موجب خروج از مذهب شیعه است نه دین اسلام و برخى از فقهاء همچون صاحب جواهر تفصیل قائل شده اند بین این که اگر کسى شیعه باشد و ضرورى مذهب شیعه، مثل امامت را منکر شود انکارش موجب خروج از دین اسلام است و اگر غیر شیعه ضرورى مذهب شیعه را انکار نماید در این صورت ارتدادى صورت نگرفته و چنین فردى را مرتد نمى گویند. (5)
برخى از دانشمندان شیعه همچون فاضل مقداد (6) معتقد هستند که به موجب آیه یاد شده (مائده / 54) انکار نص در مورد حقانیت على علیه السلام موجب ارتداد است به دلیل آن که ضمن آیه، پنج مورد از خصوصیات و اوصاف على علیه السلام بیان شده که عبارتند از:
1 – یحبهم و یحبونه، خدا آنها را دوست دارد و آنها نیز خدا را دوست دارند این جمله قرآن همانند سخن پیامبر صلى الله علیه وآله است که در روز جنگ خیبر درباره على علیه السلام فرموده اند:لاعطین الرایة غدا رجلا و یحب الله و رسوله و یحبه الله و رسوله.» (7).
2- اذلة على المؤمنین: نسبت به مؤمنین سرافکنده و فروتن هستند.
3-اعزة على الکافرین: به کافران سرافراز و مقتدرند.
4- یجاهدون فى سبیل الله: در راه خدا جهاد کنند.
5- ولایخافون لومة لائم: از نکوهش و ملامت ملامت کننده اى هراسى ندارند.
به همین دلیل پس از این آیه، انما ولیکم الله ورسوله والذین امنوا الذین یقیمون الصلوة ویؤتون الزکاة وهم راکعون ;(مائده /55) که بى تردید در شان على علیه السلام نازل شده قرار دارد. در بسیارى از روایات آمده است که آیه 54 سوره مائده در مورد على علیه السلام در فتح خیبر یا مبارزه با ناکثین و قاسطین و مارقین نازل شده و در روایتى آمده هنگامى که درباره این آیه از پیامبر صلى الله علیه وآله سؤال شد پیامبر صلى الله علیه وآله دست خود را بر شانه سلمان زد و فرمود:-این و یاران او و هموطنان او- یعنى پیامبر صلى الله علیه وآله ایرانیان را به عنوان یاوران اسلام معرفى فرمودند و کوشش ایرانیان را براى پیشرفت اسلام پیشگویى نمودند. سپس پیامبرصلى الله علیه وآله فرمودند:لوکان الدین معلقا بالثریا لتناوله رجال من ابناء فارس در روایات دیگرى گفته شده است که این جملات درباره یاران حضرت مهدى (عج) نازل شده، که با قدرت تمام در برابر مرتدین از دین حق مى ایستند و جهان را پر از عدل و داد مى کنند. (8) این روایات با هم تضادى ندارند و به نظر درست تر، آیه اعم از موارد ذکر شده در روایات و غیر آن است و خطاب آن به همه مؤمنان به پیامبر است و اعلامى است از جانب خداوند در خصوص برخى افراد که پس از رحلت پیامبر صلى الله علیه وآله مرتد مى شوند و از آنجا که ارتداد به معنى بریدن از اسلام است آیه شامل اهل بصره و غیر آنها مى شود. (9)
در برخى از آیات قرآن درباره مفهوم ارتداد به بازگشت به عقب یعنى اتخاذ روش جاهلیت تعبیر شده مثل ان الذین ارتدوا على ادبارهم من بعد ما تبین لهم الهدى الشیطان سول لهم ;(محمد /25) یعنى کسانى که بعد از روشن شدن حق بازگشتند و پشت کردند، شیطان اعمال زشت ایشان را در نظرشان زینت داده … بدیهى است که این تعبیر درباره مفهوم ارتداد با تعابیرى که قبلا بیان شده تفاوتى ندارد; چون بازگشت به عقب یعنى بازگشت به جاهلیت و کفر و از سویى در روایت آمده که من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلیة.(10).

شرایط ارتداد

همان گونه که در کتب فقهى بیان شده ارتداد با شرطهاى خاصى همچون بلوغ، کمال عقل، اختیار، علم مرتد به مدلول لفظ و قصد داشتن به مدلول لفظى که به کار مى رود بیان شده است. تعدادى ار این شرطها را برخى از مذاهب فقهى اسلامى مردود دانسته اند. از میان شروط یاد شده براى تحقق ارتداد، در میان آیات ارتداد به شرط اختیار تصریح شده که در آیه 106 سوره نحل مشاهده مى شود. فقها براى لزوم این شرط به آیه یاد شده استناد نموده اند. مفهوم این شرط آن است که اگر فردى از روى اجبار و اکراه از اصول دین و یا ضروریات آن تبرى جوید مرتد تلقى نمى شود. به دلیل آیه من کفر بالله من بعد ایمانه الا من اکره وقلبه مطمئن بالایمان ولکن من شرح بالکفر صدرا فعلیهم غضب من الله ولهم عذاب عظیم ;(نحل / 106) یعنى کسانى که بعد از ایمان کافر شوند بجز آنها که تحت فشار واقع شده اند در حالى که قلبشان آرام و با ایمان است آرى آنها که سینه خود را براى پذیرش کفر گشوده اند غضب خدا بر آنهاست و عذاب عظیمى در انتظارشان است.
به نظر برخى از مفسران شان نزول این آیه برخى از مسلمین هستند که در دست مشرکان گرفتار بودند و از سوى مشرکان مجبور به ترک اسلام و اظهار سخنان کفر و شرک شده بودند (از جمله عمار و پدرش یاسر و مادرش سمیه) مى باشند. به موجب این شان نزول عمار زیر فشار مشرکان از اسلام بیزارى مى جوید و مسلمین پس از اطلاع از کار عمار حکم به کفر عمار مى کنند و پیامبر صلى الله علیه وآله درباره عمار مى فرمایند:عمار از فرق سر تا پا مملو از ایمان است و ایمان با گوشت و خون وى آمیخته. پس از چندى عمار گریه کنان نزد رسول خدا صلى الله علیه وآله مى آید و اظهار ندامت مى کند و پیامبر صلى الله علیه وآله با دست مبارکشان اشکهاى عمار را پاک مى کنند و به عمار مى فرمایند:اگر باز تو را تحت فشار قرار دادند آنچه مى خواهند بگو- و در این هنگام این آیه نازل مى شود. (11)
در این آیه مرتدان به دو دسته تقسیم شده اند: (12)
1) آنهایى که در دست دشمنان گرفتار شده و زیر فشار و شکنجه از اسلام بیزارى جویند ولى قلبشان از ایمان مالامال باشد مورد عفو واقع خواهند شد. این کار را تقیه گویند که در روایات معصومین -علیهم السلام- به آن تشویق شده.
2) افرادى که دل خود را به روى کفر و بى ایمانى مى گشایند و عقیده خود را کنار مى گذارند گرفتار غضب خدا و عذاب عظیم وى مى شوند.
به نظر مرحوم فاضل مقداد (13) یکى از نکات متضاد از این آیه آن است که بیزارى جستن از ائمه علیهم السلام حرام وتقیه در آن مباح است ولى اگر فردى که به زور وادار به برائت جستن از ائمه علیهم السلام شده سختى و فشار وارده را تحمل نماید و صبر کند و از ائمه علیهم السلام بیزارى و برائت نجوید بهتر است. دلیل بهتر بودن عدم تبرى و بیزارى جستن از ائمه علیهم السلام در چنین حالتى سخن على علیه السلام است که فرموده اند:اما السب فسبونى فان لى زکاة و لکم نجاة و اما البرائة فلا تتبروا منى فانى ولدت على الفطرة و سبقت الى الایمان و الهجرة. (14).

آثار ارتداد

در قرآن مجید براى ارتداد آثار سوئى بیان شده است از جمله حبط (بر باد رفتن) اعمال و زیان در آخرت. به عبارت بهتر در اصطلاح علم کلام، ارتداد از میان رفتن ثواب اعمال پیشین است بر اثر گناهان بعدى چنانچه در آیه 5 سوره مائده آمده:ومن یکفر بالایمان فقد حبط عمله و هو فى الآخرة من الخاسرین (15). یعنى اگر به حکم نازل شده از سوى خداوند (در خصوص حلیت طعام اهل کتاب و زنان آنها بر شما) معترض باشید و آن را انکار کنید اعمال خوبتان بر باد خواهد رفت و در آخرت زیانکار خواهید بود.
همچنین در آیه 217 سوره بقره گفته شده که اعمال مرتدانى که با حال کفر مى میرند در دنیا و آخرت حبط مى شود. آیه به این صورت است :ومن یرتدد منکم عن دینه فیمت و هو کافر حبطت اعمالهم فى الدنیا والآخرة واولئک اصحاب النار هم فیها خالدون یعنى کسى که از آیین خود برگردد و در حال کفر بمیرد تمام اعمال نیک (گذشته) وى در دنیا و آخرت بر باد مى رود و آنان اهل دوزخند و همیشه در آن خواهند بود.
از جمله آثار سوء ارتداد که در قرآن به آن اشاره شده غضب و خشم و عذاب دردناک خداوند است چون فرد مرتد غضب و عذاب خداوند را براى خود تدارک مى بیند چنانچه در پایان آیه 106 سوره نحل آمده:ولکن من شرح بالکفر صدرا فعلیهم غضب من الله همان گونه که گذشت به موجب این آیه مرتدان به دو دسته تقسیم مى شوند و مرتدانى که با میل و رغبت عقیده خود را کنار مى گذارند گرفتار غضب خداوند و عذاب عظیم وى مى شوند. این معنى در آیه فاما الذین اسودت وجوههم اکفرتم بعد ایمانکم فذوقوا العذاب بما کنتم تکفرون ;آل عمران /106 .نیز به چشم مى خورد، زیرا به موجب این آیه، به آنان که پس از ایمان کافر و مرتد شدند گفته مى شود که به دلیل کفرتان بچشید عذاب خداوند را. و از سویى این آیه درباره ارتداد سخن مى گوید; چه آن که مرحوم علامه طباطبایى (16) در ذیل تفسیر این آیه به نقل از انس بن مالک از ابوهریره، از پیامبر صلى الله علیه وآله روایت نموده اند که :یرد على یوم القیامة رهط من اصحابى او قال من امتى فیحلؤن على الحوض فاقول: یا رب اصحابى فیقول لاعلم بما احدثوا بعدک ارتدوا على اعقابهم القهقرى فیحلؤن.
از جمله آثار سوء دیگر ارتداد آن است که اعمال زشت افراد مرتد توسط شیطان برایشان زینت داده مى شود و آنها توسط شیطان فریفته مى شوند چنانچه خداوند فرموده:ان الذین ارتدوا على ادبارهم من بعد ما تبین لهم الهدى الشیطان سول لهم ;محمد /25 .یعنى کسانى که بعد از روشن شدن حق بازگشتند و پشت کردند، شیطان اعمال زشت ایشان را در نظرشان زینت داده و آنها را به آرزوهاى دور و دراز فریفته است.
اثر سوء دیگر ارتداد که در قرآن به آن اشاره شده کمک نکردن خداوند به هدایت افراد مرتد است چنانچه فرموده است:کیف یهدى الله قوما کفروا بعد ایمانهم وشهدوا ان الرسول حق ;آل عمران / 86. یعنى چگونه خداوند هدایت مى کند قومى را که پس از ایمان آوردن خویش کفر ورزیدند و گواهى دادند که پیامبرصلى الله علیه وآله حق است اینان در بازگشت از اسلام ظالم و ستمکار هستند و خداوند هرگز ستمگران را هدایت نمى کند. استفهامى که به وسیله کیف انجام شده افاده استبعاد و انکار مى کند، یعنى هدایت مرتدان را محال و غیر ممکن مى نمایاند. وجود صفت ارتداد در افراد مرتد سبب آن است که خداوند ایشان را هدایت نکند. این که در آیه گفته شده که خداوند مرتدان را هدایت نمى کند منافات ندارد با این که اگر توبه کنند و از ارتداد خویش بازگردند خدا ایشان را هدایت نماید. (17)
اثر سوء دیگر ارتداد که در قرآن به آن تصریح شده توجه لعنت خدا و ملائکه و همه مردم به مرتدان است، چنانچه خداوند فرموده:اولئک جزاؤهم ان علیهم لعنة الله والملائکة والناس اجمعین – خالدین فیها لایخفف عنهم العذاب ولاهم ینظرون – الا الذین تابوا;آل عمران /87-89. یعنى کیفر مرتدان آن است که لعنت خداوند و ملائکه و همه مردم شامل ایشان مى شود و آنها همواره در این لعن مى مانند و مجازاتشان تخفیف نمى یابد و به آنها مهلت داده نمى شود مگر کسانى که پس از آن توبه کنند.
اولئک در آغاز آیه اشاره دارد به قوما کفروا بعد ایمانهم… که در آیه قبل (آل عمران / 86) به آن اشاره شد.
لعنت خداوند به معنى آن است که خداوند ایشان را از رحمت و سعادت دور مى سازد و لعنت مردم و لعنت ملائکه بر چنین افرادى به معنى آن است که آنها از خداوند درخواست مى کنند که خداوند مرتدان را از رحمت و سعادت دور مى سازد. (18)
مجازات وکیفر دنیوی مرتد در روایات آمده است.
پی نوشت ها:1- لسان العرب ذیل کلمه « ردد ». 2- عمید زنجانى، فقه سیاسى اسلام، 3/319 به نقل از تذکرة الفقهاء 1/457 و جواهر 21/343 . 3- مصباح یزدى، اخلاق در قرآن، /177. 4- الجامع الصحیح، مسلم بن الحجاج بن مسلم، مصر، مطبعه محمدعلى صحیح 1334 ه 1/24 . 5- مقارنه و تطبیق در حقوق جزاى عمومى اسلام، دکتر علیرضا فیض /417 به نقل از جواهر 41/602. 6- کنز العرفان، فاضل مقداد 1/390 و 391. 7- همان ماخذ به نقل از صحیح بخارى 2/299 و 3/51 و سیره ابن هشام 2/324. 8- تفسیر نمونه ،4/ ذیل تفسیر آیه 54 سوره مائده. 9- همان ماخذ و کنزالعرفان، فاضل مقداد 1/391. 10- کنزالعمال ج 6/65 و مسند احمدبن حنبل 4/96 و محاسن برقى /156. 11- تفسیر نمونه 11/ ذیل تفسیر آیه 106 سوره نحل. 12- تفسیر نمونه 11/ ذیل تفسیر آیه 106 سوره نحل. 13- کنزالعرفان 1/393. 14- همان ماخذ به نقل از نهج البلاغه عبده 1/114 و نیز نهج البلاغه دکتر شهیدى خطبه 75، یعنى همانا پس از مرگ من مردى بر شما چیره شود… او شما را فرمان دهد که مراد شنام گویید و از من بیزارى جویید اما مرا دشنام دهید چون براى من زکات است و براى شما نجات اما بیزارى که من بر فطرت مسلمانى زاده ام و در ایمان و هجرت از همه پیش افتادم. 15- در مقابل احباط تکفیر وجود دارد که عبارت است از کیفر گناهان پیشین بر اثر اعمال نیک از میان برود در این که کفر و ارتداد باعث حبط مى شود تردیدى وجود ندارد. که این آیه آن را تایید مى کند چون گناه کفر به قدرى زیاد است که بر ثوابهاى پیشین فایق مى آید ولى در این که افراد با ایمان هم که گناه کرده اند و هم اطاعت خدا را نموده اند و بدون توبه از دنیا رفته اند اعمال بدشان پاداش اعمال نیک را از بین مى برد یا نه بین متکلمان اختلاف است. (ن. ک: تفسیر نمونه 2/ ذیل تفسیر آیه 217 بقره). 16- تفسیر المیزان 3/380. 17- همان ماخذ 3/340. 18- همان ماخذ 1/ ذیل تفسیر آیه «اولئک یلعنهم الله ویلعنهم اللاعنون » (بقره /159).