آیا دانشجویان دینی با استناد به آیه 122 سوره توبه، می‌توانند از شرکت در جهاد خودداری کنند؟‌

خداوند در قرآن کریم در ارتباط با اهمیت کسب دانش و نشر آن به مسلمانان دستور می‌دهد؛ همه‌ی مؤمنان عازم صحنه‌های جهاد نشوند، بلکه گروهى از آنان در مدینه بمانند و تعالیم دینى را یاد بگیرند، زمانی که مجاهدان از میدان‌های نبرد به سوى آنان بازگشتند، آموخته‌‏هاى خویش را به آنان تعلیم دهند. آنچه از تفسیر بیشتر مفسران از آیه 122 سوره توبه برداشت می‌شود؛ این است که براى مسلمانان غیر ساکن در مدینه جایز نیست که همگى به جهاد بروند، بلکه از هر منطقه‌ای باید عده‌ای به سوى مدینة الرسول کوچ کنند تا در آن‌جا احکام و معارف دین را یاد گرفته و بعد از مراجعت، به نشر معارف میان هموطنان خود بپردازند، آثار مخالفت با اصول و فروع دین را به ایشان گوش‌زد کنند، تا شاید بترسند، و به تقوا گرایش پیدا کنند.
این آیه می‌گوید؛ اولاً: مقصود از «تفقه» در دین، فهمیدن همه معارف دینى از اعم اصول و فروع آن است، نه خصوص فقه به معنای احکام عملى چنانچه  امروزه مصطلح است. ثانیاً: معلوم می‌شود که هنگامی که جهاد به وجوب عینی نرسیده، برخی از مسلمانان می‌توانند برای کسب دانش از رفتن به جهاد خودداری ورزیده و یا به صورت نوبتی به جهاد رفته و بدین ترتیب، سنگر علم و دانش را خالی نکنند. البته با توجه به دیگر آیات جهاد و نیز روایات بعید است که این آیه ناظر به سقوط کلّی وظیفه جهاد از دانشجویان دینی باشد، بلکه در صدد تأکید بر خالی نگذاشتن سنگر علم و دانش است.