آیا در نماز علاوه بر طهارت ظاهر بدن، طهارت باطن و داخل آن نیز معتبر است؟

مراد از طهارت معتبر در نماز که باید رعایت شود طهارت ظاهر بدن است و نجاستی که در داخل (باطن ) بدن انسان است تا مادامی که به خارج بدن انسان نرسد اشکالی ندارد. منظور از باطن (داخل) بدن داخل دهان، بینی، گوش و… است (جاهایی که در حالت عادی دیده نمی شود) بنا بر این اگر داخل دهان انسان خونی باشد نماز با آن اشکال ندارد. همین خون اگر به ظاهر بدن برسد نجس است و اگر بدن یا لباس نماز گزار به آن آلوده شود نجس می شود.

اما در این حالت اگر خون به خارج سرایت کند آیا با چنین خونی می شود نماز خواند یا نه؟، حضرت امام خمینی (ره) فرموده اند: “اگر از زخمى که توى دهان و بینى و مانند اینهاست خونى به بدن یا لباس برسد، احتیاط واجب آن است که با آن نماز نخواند….”



[1]



ولی بعضی دیگر از مراجع معظم تقلید فرموده اند: “اگر از بواسیر یا زخمى که توى دهان و بینى و مانند اینهاست خونى به بدن یا لباس برسد، مى‏تواند با آن نماز بخواند”.



[2]

برای آگاهی بیشتر رجوع شود به:

نمایه: سرایت نجاست باطنی یا خارجی به باطن انسان، سؤال 3363 (سایت: 3626).