بنای دین اسلام -که کاملترین دین الهی است- نیز بر محور آسانی و نرمش بوده و آسانگیری و نرمش، با احکام و قوانین آن همراه است. روشنی مبادی و سادگی مفاهیم آن که برای هر انسان عاقل و متمدنی قابل درک است، شریعتی ساده و قابل فهم، منطقی و معقول که هر فطرت پاک و سالمی ندای آنرا اجابت میکند. نمونههای آن در احکام اسلامی روشن است؛ مانند اینکه؛ خداوند در سال، روزه یک ماه قمری را بر مسلمان واجب نموده که به صورت چرخشی در فصول چهارگانه واقع میشود و در صورتی که فرد، مریض یا در سفر باشد میتواند از روزه گرفتن خودداری نماید. و تا رمضان آینده فرصت دارد که قضای آنرا بجا آورد. همچنین ثوابهایی که برای کارهای نیک و پسندیده قرار داده شده است.
اما با وجود نرمش و آسانگیری، در اسلام حدود و مرزهایی نیز برای این آسانی مشخص شده است و به طور مطلق و در همه جا مورد پذیرش نیست، و نه تنها اسلام بلکه هیچ دین آسمانی سهلانگاری را در اجرای احکام الهی نمیپذیرد.
اما با وجود نرمش و آسانگیری، در اسلام حدود و مرزهایی نیز برای این آسانی مشخص شده است و به طور مطلق و در همه جا مورد پذیرش نیست، و نه تنها اسلام بلکه هیچ دین آسمانی سهلانگاری را در اجرای احکام الهی نمیپذیرد.