آیا ضرورت انجام کارها به‌وسیله‌ خداوند به معنای تعیین تکلیف برای او نیست؟!

وجوب؛ به معنای طلب و درخواست انجام کاری، همراه با عدم رضایت نسبت به ترک آن کار، درباره خداوند به‌کار برده نمی‌شود، ولی وجوب؛ به معنای ضرورت در قبال امتناع و امکان، معنایی صحیح است؛ یعنی از خداوندی که کمال محض و خیر محض است محال است که این کار انجام نگیرد. در حقیقت، عقل ما با ملاحظه‌‌ چنین ذاتی، درک می‌کند که به طور قطع از او چنین عملی صادر می‌شود، نه این‌که عقل حکم ‌کند که او باید چنین کند یا چنان نکند، تا گمان شود وجود خداوند، تابع و مقهور قوانینِ از پیش تعیین شده‌ قرار گرفته است.