یکی از شرایط صحت طلاق تنجیز یا عدم تعلیق در اجراء آن است. پس اگر بگوید «اگر زید بیاید تو مطلقه هستی»[1] یا بگوید «اگر آفتاب طلوع کند تو مطلقه هستی» طلاق صحیح نیست، بلى اگر تعلیق کند به چیزى که حاصل است، مثل این که بگوید «اگر فلان زن، زن من است، فهى طالق» ظاهراً صحیح است.[2]