خانه » همه » مذهبی » آیا مطالب علمی موجود در قرآن کریم، بازتابی از عقاید زمان جاهلیت نبوده و آیا ستارگان و افلاک در قرآن، ناظر به همان هیأت بطلمیوسی نیست؟

آیا مطالب علمی موجود در قرآن کریم، بازتابی از عقاید زمان جاهلیت نبوده و آیا ستارگان و افلاک در قرآن، ناظر به همان هیأت بطلمیوسی نیست؟

ابتدا باید گفت افرادی که معتقدند قرآن کریم، بازتابی از خرافات موجود در زمان جاهلیت است، باید به این پرسش های ما پاسخ دهند که چرا اعتقاد به خدایان مختلف که از اعتقادات جزمی اعراب جاهلیت بوده، با شدت تمام از سوی قرآن مردود شمرده شده است؟[1] چرا با زنده به گور شدن دختران و بسیاری از محدودیت های مرتبط با بانوان مبارزه شده است؟[2] چرا تبرج و خودآرایی مرسوم زنان در زمان جاهلی مورد نکوهش واقع شده است؟[3] چرا احساسات ناسیونالیستی و گروه گرایانه مورد تأیید اسلام واقع نشده است؟[4] چرا پیامبر (ص)، اعراب جاهلی را از پیروی اعتقادات پدرانشان بازداشته است؟[5] و ده ها و صدها چرای دیگر!

 

براین اساس، منصفانه نیست که قرآن را بازتاب عقاید زمان جاهلیت بدانیم. البته قرآن، با زبان شیوای عربی نازل شده[6]و مطالب آن به شیوه ای اعجاز آمیز ارائه شده. به گونه ای که نه با باورهای قطعی آن دوران در ارتباط با دانش های مادی در تعارض باشد تا فهماندن واقعیت علمی به افرادی که توانایی درک آن را ندارند، دشوار گردد و نه با پیشرفت دانش و کشفیات بعدی تعارضی داشته باشد و به همین دلیل، اکنون آیه ای را مشاهده نمی کنیم که صراحتاً گردش فلک بر گرد زمین را اعلام کند، کروی بودن زمین را نفی نماید، پرواز انسان ها بر فراز زمین را ناممکن اعلام کند و … .

 

اما در ارتباط با پرسشتان در مورد تناسب مطالب ارائه شده در قرآن با هیأت بطلمیوسی می توانید به سایت هایی که در ارتباط با قرآن و علوم روز به تحقیق می پردازند مراجعه کرده و مقالات مندرج در آنها را که مقاله هفت آسمان و زمین در قرآن به قلم دکتر رضایی اصفهانی، نمونه ای از آن است، مطالعه فرمایید.

 

نمایه های مرتبط:

 


آسمان های هفت گانه در قرآن، 1756 (سایت: 1851)
.

 


قرآن و علوم جدید، 1914 (سایت: 3534)
.

 


قرآن و پیشرفت، 2071 (سایت: 2124)
.

 


کروی بودن زمین و قرآن، 3260 (سایت: 4232)
.

 


آسمان و زمین در قرآن، 4898 (سایت: 5277)
.

 

 




[1]


 ص، 38؛ “أَ جَعَلَ الْآلِهَةَ إِلهاً واحِداً إِنَّ هذا لَشَیْ‏ءٌ عُجاب‏”.




[2]


 
نحل، 59-58؛ “وَ إِذا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنْثى‏ ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ کَظیمٌ .یَتَوارى‏ مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ ما بُشِّرَ بِهِ أَ یُمْسِکُهُ عَلى‏ هُونٍ أَمْ یَدُسُّهُ فِی التُّرابِ أَلا ساءَ ما یَحْکُمُونَ”.




[3]


 احزاب، 33؛ “وَ قَرْنَ فی‏ بُیُوتِکُنَّ وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِیَّةِ الْأُولى‏”.




[4]


 فتح، 26؛ “إِذْ جَعَلَ الَّذینَ کَفَرُوا فی‏ قُلُوبِهِمُ الْحَمِیَّةَ حَمِیَّةَ الْجاهِلِیَّة”.




[5]


 اعراف، 28؛ “وَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً قالُوا وَجَدْنا عَلَیْها آباءَنا وَ اللَّهُ أَمَرَنا بِها قُلْ إِنَّ اللَّهَ لا یَأْمُرُ بِالْفَحْشاء”.




[6]


 شعراء، 195؛ “بِلِسانٍ عَرَبِیٍّ مُبین‏”.

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد