بر اساس مباحث فلسفی همانگونه که در کل هستی نظام سلسله مراتب وجود دارد، در میان هر دسته از موجودات نیز این سلسله مراتب موجود است. بنابراین شیاطین نیز دارای مراتب مختلف هستند و ممکن است شیطنت برخی از شیاطین از دیگر همنوعان خود کمتر باشد؛ به همین جهت خداوند گاه این نوع شیاطین را به خدمت اولیای الهی در میآورد؛ چنانچه در ماجرای سلیمان(ع) اتفاق افتاده است: «و نیز شیطانها را از هر بنّا و غوّاصى (براى احداث بنا و استخراج جواهر از دریا) مسخر او (سلیمان) کردیم».[1] چنانکه آیه شریفه «و نیز شیاطین دیگر را (براى آنکه در کشورش فساد نکنند) با هم در غل و زنجیر کردیم»،[2] به خوبی دلالت بر تفاوت میان شیاطین دارد که برخی بدون غل و زنجیر در خدمت حضرت سلیمان هستند و برخی دیگر که از شیاطین سرکش هستند در غل و زنجیر هستند.
از اینرو، مانعی ندارد خواندن آیهای از قرآن باعث شود، برخی از شیاطین مانع از رسیدن شر شیاطین دیگر گردند. چنانکه در این روایت چنین آمده است: حضرت صادق(ع) فرمود: هر کس هنگام خوابیدنش سه بار آیة الکرسى را بخواند، و همچنین آیهاى که در سوره آل عمران است: «شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ وَ الْمَلائِکَةُ …»[3] و آیه سخره[4] و آیه سجده[5] پس دو شیطان بر او گمارده شود که او را از مرده شیاطین محافظت کنند چه بخواهند و چه نخواهند، و با آن دو سى نفر فرشته باشند که خداى را حمد کنند و تسبیح و تهلیل و تکبیر گویند، و براى آن بنده آمرزش خواهند تا از خواب بیدار شود، و ثواب آنها همه از آن او است.[6]
از اینرو، مانعی ندارد خواندن آیهای از قرآن باعث شود، برخی از شیاطین مانع از رسیدن شر شیاطین دیگر گردند. چنانکه در این روایت چنین آمده است: حضرت صادق(ع) فرمود: هر کس هنگام خوابیدنش سه بار آیة الکرسى را بخواند، و همچنین آیهاى که در سوره آل عمران است: «شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ وَ الْمَلائِکَةُ …»[3] و آیه سخره[4] و آیه سجده[5] پس دو شیطان بر او گمارده شود که او را از مرده شیاطین محافظت کنند چه بخواهند و چه نخواهند، و با آن دو سى نفر فرشته باشند که خداى را حمد کنند و تسبیح و تهلیل و تکبیر گویند، و براى آن بنده آمرزش خواهند تا از خواب بیدار شود، و ثواب آنها همه از آن او است.[6]
[1]. «وَ الشَّیاطینَ کُلَّ بَنَّاءٍ وَ غَوَّاصٍ»، ص، 37.
[2]. «وَ آخَرینَ مُقَرَّنینَ فِی الْأَصْفادِ»، ص، 38.
[3]. آل عمران، ۱۸.
[4]. اعراف، ۵۴.
[5]. که مشهور بنا به گفته مرحوم مجلسى دو آیه آخر سوره «حم سجده» است، و برخى گفتهاند آیه چسبیده به آیه سجدهاى است که در سوره «الم سجده» است؛ یعنى آیه 16 را و احتیاط جمع است.
[6]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 2، ص 539، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.