در مقابل آیاتی که هدایت قرآن را برای متقین دانسته است، آیات دیگری در قرآن کریم وجود دارد که هدایت و ذکر و نذیر بودن کتاب های آسمانی و قرآن را برای همه مردم دانسته و مخصوص مؤمنان قرار نداده است. درباره هدایت عمومی، قرآن می فرماید: “… ماهِ رمضان ماهى است که قرآن، براى راهنمایى و هدایت مردم، و نشانه‏هاى هدایت، و فرق میان حق و باطل، در آن نازل شده است. از مجموعه این آیات چنین استفاده می شود که از هدایت بودن کتاب های آسمانی به خصوص قرآن کریم به دو گونه یاد شده است، اول: هدایت و بیداری برای جهانیان. دوم: هدایتی برای متقین.

درباره هدایت متقین نیز چنین است که یک هدایت ابتدایی داریم که قبل از این هدایت لازم نیست به قرآن ایمان داشته باشیم، بلکه تنها نیاز به فطرتی سالم می باشد و هدایت دوم از ناحیه قرآن و فرع بر هدایت اول است‏. با این بیان اشکال دور نیز مرتفع است.

در مقابل آیاتی که هدایت قرآن را برای متقین دانسته است، آیات دیگری در قرآن کریم وجود دارد که هدایت و ذکر و نذیر بودن کتاب های آسمانی و قرآن را برای همه مردم دانسته و مخصوص مؤمنان قرار نداده است. درباره هدایت عمومی، قرآن می فرماید: “… ماهِ رمضان ماهى است که قرآن، براى راهنمایى و هدایت مردم، و نشانه‏هاى هدایت، و فرق میان حق و باطل، در آن نازل شده است. از مجموعه این آیات چنین استفاده می شود که از هدایت بودن کتاب های آسمانی به خصوص قرآن کریم به دو گونه یاد شده است، اول: هدایت و بیداری برای جهانیان. دوم: هدایتی برای متقین.

درباره هدایت متقین نیز چنین است که یک هدایت ابتدایی داریم که قبل از این هدایت لازم نیست به قرآن ایمان داشته باشیم، بلکه تنها نیاز به فطرتی سالم می باشد و هدایت دوم از ناحیه قرآن و فرع بر هدایت اول است‏. با این بیان اشکال دور نیز مرتفع است.