داستان کوتاه

در كوفه٬ شخصي به نام نجاشي زندگي مي كرد. از افراد سرشناس قبيله يمانيه و از شاعران معروف بود. در ماه رمضان٬ شراب خورد و حتي رعايت قداست ماه رمضان را نكرد.
او را به دادگاه اميرمؤمنان علي (علیه السلام) آوردند و پس از اثبات شراب خواري او٬ امام علي (علیه السلام) دستور داد٬ هشتاد تازيانه به او زدند. سپس دستور داد او را يك شب زنداني كنند.
فرداي آن روز به دستور علي (علیه السلام) او را احضار كرده و حضرت بيست تازيانه ديگر به او زد. او پرسيد: ديروز حد شراب خواري را بر من جاري كردي٬ پس اين بيست تازيانه براي چيست؟
امام فرمود: اين بيست تازيانه٬ براي آن بود كه تو حرمت و قداست ماه رمضان را با گستاخي شكستي. (1)
پس از اين جريان٬ اين موضوع براي طايفه يمانيه گران آمد و آنها بسيار خشمگين شدند. طارق بن عبدالله (از طرف آنها) خدمت علي (علیه السلام) آمد و سخناني گفت كه خلاصه اش اين است: من گمان نمي كردم شما بين افراد٬ فرق نگذاري و بر شخصيتي برازنده و زبر دست مانند نجاشي نيز حد جاري كني؛ در نتيجه٬ دل هاي ما را جريحه دار كردي، امور ما را پراكنده ساختي و ما را به جاده اي كشاندي كه جاده گمراهي و آتش دوزخ است.
امام علي(علیه السلام) به او فرمود: اجراي فرمان خدا٬ سخت و دشوار است٬ جز براي آنان كه تسليم فرمان خدا هستند.(2) سپس فرمود: آيا نجاشي جز يكي از مسلمانان بود. او حرمت اسلام را ناديده گرفت و ما حد الهي را بر او جاري كرديم كه كفاره گناه او است.
خداوند مي فرمايد: دشمني با قومي نبايد باعث بي عدالتي شما شود٬ عدالت را رعايت كنيد كه به پرهيزگاري نزديك است.(3)
عبدالله در برابر قاطعيت علي (علیه السلام) نتوانست چيزي بگويد و رفت.
وي شبانه با نجاشي از كوفه گريختند و به سوي شام روانه شده٬ به معاويه پيوستند. (4)

پي‌نوشت‌ها:

1. هذِهِ لِتَجَرّيِكَ عَلي شُربِ الخَمرِ فِي شَهرِ رَمضانِ.
2. وَ إِنّهُ لَكَبيرَة اِلاّ عَلَي الخاشِعينَ. (بقره: 45)
3. وَلاَ يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلاَّ تَعْدِلُواْ اعْدِلُواْ هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى. (مائده: 8)؛
4. بحار الانوار، چاپ قديم، ج 8 ٬ ص 729؛ وسايل الشيعه، ج 18، ص 474.

منابع مقاله :
www.irc.ir
داستان دوستان، نويسنده محمد مهدي اشتهاردي، ناشر مركز انتشارات دفتر تبليغات اسلامي، محل چاپ قم، سال چاپ 1380، نوبت چاپ 8، جلد اوّل، صفحه 37.