اختلاف نظر در مقدار زمان توقف، در ايستگاه دنيا

عظمت قيامت به قدري است كه انسان ها پس از حضور در آن عمر خود را در دنيا، نيم روز يا يك روز و يا حداكثر ده روز مي شمرند كه قرآن از زبان افراد و گروه هاي مختلف، آن را چنين بيان مي دارد:

الف- ده روز؛ «إن لبثتم الّا عشرا» [1]

ب- يك روز؛ «ان لبثتم الّا يوما» [2]

ج- بخشي از يك روز؛ «لم يلبثوا الّا عشية او ضحيها»[3]، «لبثت يوما او بعض يوم»[4]

د- لحظاتي كوتاه؛ «ما لبثوا غير ساعة» [5]

ه- زماني اندك؛ «إن لبثتم الّا قليلا»[6]

به نظر مي رسد اين تفاوت نظر در مقدار عمر دنيا، بستگي به مقدار بصيرت و درك افراد دارد. چنانكه در اين آيه كساني كه قرآن از آنها به «امثلهم طريقة» تعبير كرده است، عمر دنيا را يك روز مي شمرند همانطور كه در آيه قبل، گنهكاران مدت آن را ده روز مي دانند.

«نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ إِذْ يَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِيقَةً إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا يَوْمًا»[7]؛ «ما به آنچه آنها مي‌گويند آگاهتريم، هنگامي كه نيكوروش‌ترين آنها مي‌گويد: «شما تنها يك روز درنگ كرديد!»

پي نوشت: 

[1]«يَتَخَافَتُونَ بَيْنَهُمْ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا عَشْرًا» طه/103

[2]طه/104

[3] نازعات/4

[4] بقره/259

[5] روم/55

[6] مومنون/114

[7] طه/104