ارسطو سعادت را که خیر نهایی انسانها است به «فعالیت نفس در انطباق با فضیلت» تعریف میکند و عدالت را رأس فضایلی میداند که تحققبخش سعادت بشر است. از دیدگاه ارسطو؛ عدالت فضیلت کامل است؛ چون عدل ورزیدن مستلزم بهکار بردن همه فضایل است. عدالت از این جهت نیز فضیلت کامل است که آدمی آنرا نهتنها در خویشتن بلکه در معاشرت با دیگران نیز میتواند تحقق بخشد.
فیلسوفان، عدالت را یک اصل آرمانى میدانند که به وسیله آن معناى حق مشخص میشود؛ از اینرو احترام و رعایت عدالت لازم است. اگر عدالت مطابق با حق باشد، دلالت بر برابرى و راستى میکند، و نسبت به رعایت کننده آن، دلالت بر یکى از فضایل اصلى دارد که عبارتاند از: حکمت، شجاعت، عفت و عدالت.
عدالت از این جهت که یک فضیلت است داراى دو جهت است: عدالت فردى و عدالت اجتماعى.
گفتنی است؛ میان دیدگاههای ارسطو و فلاسفه مسلمان درباره عدالت تفاوت چندانی وجود ندارد و آنرا جزو فضایل اصلی میدانند.
فیلسوفان، عدالت را یک اصل آرمانى میدانند که به وسیله آن معناى حق مشخص میشود؛ از اینرو احترام و رعایت عدالت لازم است. اگر عدالت مطابق با حق باشد، دلالت بر برابرى و راستى میکند، و نسبت به رعایت کننده آن، دلالت بر یکى از فضایل اصلى دارد که عبارتاند از: حکمت، شجاعت، عفت و عدالت.
عدالت از این جهت که یک فضیلت است داراى دو جهت است: عدالت فردى و عدالت اجتماعى.
گفتنی است؛ میان دیدگاههای ارسطو و فلاسفه مسلمان درباره عدالت تفاوت چندانی وجود ندارد و آنرا جزو فضایل اصلی میدانند.