آیات عظام امام، بهجت، صافى و نورى: اگر زن مورد اتهام نباشد، سخنش پذیرفته مى شود.[1]
آیه اللّه مکارم: اگر زن مورد اتهام نباشد و بلکه بنا بر احتیاط واجب مورد وثوق باشد، سخنش پذیرفته مى شود.[2]
آیات عظام تبریزى، سیستانى و فاضل: بنا بر احتیاط واجب اگر زن مورد اتهام نباشد، سخنش پذیرفته مى شود.
آیات عظام خامنه اى و وحید: سخن او پذیرفته مى شود.[3]
تبصره. در صورتى گفتار زن پذیرفته است که از طلاق یا مرگ شوهرش، به قدرى گذشته باشد که در آن مدّت، تمام شدن عدّه ممکن باشد.
پاورقی:
1- توضیح المسائل مراجع، م 2521 ؛ نورى، توضیح المسائل، م 2516.
2- توضیح المسائل مراجع، م 2521.
3- وحید، توضیح المسائل، م 2585 ؛ خامنه اى، استفتاء، س 1543.
آیه اللّه مکارم: اگر زن مورد اتهام نباشد و بلکه بنا بر احتیاط واجب مورد وثوق باشد، سخنش پذیرفته مى شود.[2]
آیات عظام تبریزى، سیستانى و فاضل: بنا بر احتیاط واجب اگر زن مورد اتهام نباشد، سخنش پذیرفته مى شود.
آیات عظام خامنه اى و وحید: سخن او پذیرفته مى شود.[3]
تبصره. در صورتى گفتار زن پذیرفته است که از طلاق یا مرگ شوهرش، به قدرى گذشته باشد که در آن مدّت، تمام شدن عدّه ممکن باشد.
پاورقی:
1- توضیح المسائل مراجع، م 2521 ؛ نورى، توضیح المسائل، م 2516.
2- توضیح المسائل مراجع، م 2521.
3- وحید، توضیح المسائل، م 2585 ؛ خامنه اى، استفتاء، س 1543.