از آیه ۲۹ سوره بقره برمی آید که خداوند ابتدا انسان را آفریده سپس به آفرینش آسمان و زمین پرداخته پس در این مدت انسان در کجا قرار داشته است؟

این آیه شریفه ناظر به بیان خلقت پدیده هایی در زمین است که انسان می تواند از ظرفیت های زمین بهره برداری کند . در سکونت، در رشد جسمانی خود و حفظ حیات خویش آنگاه در آیه شریفه به خلقت آسمان و هفتگانه بودن آن تصریح می کند، اما اینکه انسان خلق شده بود. آنگاه زمین را آفریدند، این آیه به چنین موضوعی اشاره ندارد، بلکه ما می دانیم که در قرآن مجید خداوند می فرماید: «آغاز آفرینش انسان را از گل قرار داد. (الم سجده، آیه 7). و در آیات زیادی مسأله آفرینش انسان از خاک را مورد توجه قرار می دهد. و این که آفرینش زمین و مواهب آن برای انسان است مستلزم وجود پیشین انسان نیست، بلکه نشانگر وجود مقدماتی، زمین و عوامل متناسب با حیات برای پدید آمدن انسان در آن و امکان زندگی می باشد. بنابراین زمین مسبوق به وجود زمینی انسان است، نه سابق بر آن.