عبارت «بَغْیاً بَیْنَهُمْ» کلیدیترین عبارت آیه است؛ «بغی» در لغت، به حسد و ظلم معنا شده است. بنابر این معنا، خداوند یکی از علل اصلی افتراق از حق و دین الهی را حسادت و ظلم عدهای بر عدهای دیگر دانسته که البته میتواند در یک معنای عام سرچشمه آنرا امیال نفسانی و شیطانی نیز دانست. اما در مورد «تَفَرَّقُوا» برخی مفسران معنای تفرقه را، تفرقه میان پیروان اهل کتاب در دین خود دانستهاند. همچنین تفسیر دیگری نیز وجود دارد که منظور از تفرق در این آیه ایمان نیاوردن اهل کتاب به پیامبر اسلام(ص) میباشد؛ آنها از پیامبر جدا ماندند و اینگونه تفرقه در دین الهی را سبب شدند، در حالیکه به نبوّت و رسالت پیامبر اسلام علم و اطمینان داشتند.