از کجا بدانیم که این علی (ع) بوده که در ابتدا حکمیت را قبول کرده و خوارج با آن مخالفت کرده باشند؟

این مسأله یک مسأله تاریخی است و مسائل تاریخی را باید با روش تاریخی اثبات یا رد کرد. در باب حکمیت همه مآخذ تاریخی و روائی تصریح دارند که علی(ع) فرمود، دعوت به حکمیت قرآن از سوی معاویه فریب است، آن را نپذیرید و به نبرد ادامه بدهید ولی گروهی از نیروهای علی(ع) آن حضرت را به قبول حکمیت وادار کردند و همین نیروها بعدا پشیمان شدند و به نادرستی کار خود آگاه شدند و توبه کردند. و در هیچ مأخذ تاریخی و روایی نیامده که علی(ع)، طرح معاویه را بپذیرد.البته اگر بخواهیم در این باره از طریق عقل سخن بگوییم می توانیم چنین بگوئیم: نیروهای علی(ع) ماههاست که با نیروهای معاویه می جنگند و حالا نیروهای علی(ع) در آستانه پیروزی هستند. آیا یک فرمانده خردمند در این لحظات حساس که دشمن در حال شکست است، طرح توقف جنگ از ناحیه دشمن را می پذیرد؟ عقل ما می گوید که رها کردن دشمن در این موقعیت، کار درستی نیست، آنهم دشمنی مانند معاویه را که حق هیچگونه دخالت در حکومت اسلامی ندارد.