مقصود از «پشت سرافکندن» مادیات و توجّه تام و تمام به ذات اقدس اله، همان معنای عرشی است که در کلام امیرمؤمنان – در وصف پرهیزکاران – به چشم می خورد. حضرت می فرماید: عَظُمَ الخالقُ فی انفسِهم فَصغُرَ مادونَهُ فی اَعیُنهمخدا در جانشان بزرگ و دیگران در چشمشان کوچک مقدارند(نهج البلاغه، خطبه 193، خطبه همّام یا متقین). به عبارتی ماسوی اللّه – غیر خدا – را کوچک و خرد، بلکه هیچ می شمرند و پیوسته هیبت و عظمت الهی را در جان خود احساس و ادراک کرده و محافظ و مراقب خود هستند تا اطاعت پروردگارشان را بکنند. عوامل و مراحل زیر برای تعظیم و تکریم و اعزاز خداوند متعال بسیار مؤثر است: 1) تفکر و تأمل در عظمت مقام خالق. 2) تدبر در قرآن. 3) بررسی سیره اهل بیت در تعظیم و تکریم مقام خداوند. 4) تفکر و تأمل در آفرینش و خلقت. 5) توجه به غایت و هدف زندگی. 6) تحقیق و تدقیق در سرانجام زندگی و عوالم بعد از آن. 7) توجه به عظمت جهان آخرت.
و در نهایت غور و اندیشه ی در باطن و خلوت درونی برای تکمیل، تثبیت و استحکام این هدف مفید و سودمند است.
و در نهایت غور و اندیشه ی در باطن و خلوت درونی برای تکمیل، تثبیت و استحکام این هدف مفید و سودمند است.