اسرار تسمیه عرفات و وقوف در آن
1. اعتراف به گناهان و طلب بخشش.
2. کسب شناخت بیشتر نسبت به خود و خدا
3. شناخت اولیای خدا و آثار و ادعیه ی آنان.
4. ورود به سرزمین اولیاء و انبیاء و عبادتگاه آنان و یاد آنان.
5. نشستن در محضر خدا
6. تمرین «انّا لله و انّا الیه راجعون»
7. حضور در جماعت بزرگ مؤمنین.
8. پناه بردن به طبیعت برای تفکر و ذکر
– امام صادق (ع) فرمودند:
«جبرئیل حضرت ابراهیم را در روز عرفه بیرون آورد، چون ظهر شد به وی گفت: ای ابراهیم! به گناهت اعتراف کن و عبادت هایت را بشناس، از اینرو به عرفات نامیده شد چون جبرئیل گفت: اعتراف کن و معرفت بیاب.»
(علل الشرایع، ص 436).

اسرار وقوف در مشعر الحرام و صعود به کوه آن:

1. تقرّب الی الله
2. یافتن تعالی روحی و صعود به ملکوت
3. احیاء و شب زنده داری
4. حضور در جماعت بزرگ مؤمنین.
5. کسب آمادگی برای مبارزه با شیطان.
– قال الصّادق (ع):
( و تَقَّرب إلی الله ذاثِقَهٍ بِمُز دلفه واصعَد بروحِکَ إلی المَلَأ الأ علی بِصُعُودِکَ إلی الجَبَل.) ( میزان الحکمه، ح 3298)
«در مزدلفه با اطمینان به خدا نزدیک شو. آنگاه که بر کوه (مشعر) بالا می روی، روحت را نیز به سوی ملأ أعلی بالا فرست.»

اسرار تسمیه منی و وقوف در آن:

1. دور ریختن آرزوهای باطل و دنیوی
2. آرزوهای معنوی و اخروی از خدا نمودن
3. خارج شدن از غفلت ها و لغزشها
4. تمرین زندگی ساده و بی تجمل داشتن.
5. ارتباط با خدا بواسطه فکر و ذکر
قال الرضا (ع) : ( العِلّهُ الَّتی مِن أجلِها سُمّیِت مِنیٍ منیً أنَّ جبرئیل (ع) قال هناک یا ابراهیم (ع) تَمنَّ علی رَبِّکَ ما شِئتَ فَتَمَنّی ابراهیم (ع) فی نفسِهِ أن یَجعَلُ اللهُ مکانَ ابنِهِ اسماعیلَ کَبشاً یَأمُرُهُ بِذَبِحِهِ فِداءَ لَهُ فَأَعطِیَ مُناهُ.»
«علت آنکه به مِنا، مِنا گفته اند این است که جبرئیل در آنجا به ابراهیم گفت: هر چه می خواهی از خداوند تمنّا کن. حضرت ابراهیم هم در دل خود از خدا خواست که به جای فرزندش اسماعیل، قوچی به عنوان فدیه قرار دهد و خداوند متعال دستور دهد که آن را سر ببرد، خداوند هم خواسته او را اجابت کرد.» ( علل الشرایع، ص 435).
قال الصّادق(ع): (فاخُرج مِن غَفلَتِکَ و زَلّاتِکَ بخروجِکَ إلی مِنی و لا تتمَنَّ ما لا یَحلُّ لک و لا تستحِقُّهُ.)
«آنگاه که به سوی منی خارج می شوی از بی خبری و لغزشهای خود نیز به در آی و آنچه را بر تو روا نیست و سزاوارش نیستی تمنّا مکن…» (میزان الحکمه، ح 3298).

اسرار رمی جمرات و تعدّد جمرات:

1. مبارزه با شیطان بیرون و درون
2. فهم تعدد شیطان ها و وسوسه های آنان.
3. فهم اینکه با هر هجوم شیطان باید دائماً به خدا پناه برد و مراقب بود.
4. دوری از شیطان صفتی
5. دشمن شناسی و دشمن ستیزی
– قال الصادق(ع): (وَرام الشّهوات و الخَساسَهَ و الدَّناءَهَ و الذّمیمهَ عِندَ رَمیِ الجمراتِ… ) (میزان الحکمه، ح1012)
«در هنگام رمی جمرات نیز به خواهشها و پستی و دنائت و کردارهای زشت و نکوهیده سنگ بیانداز.»

اسرار قربانی:

1. تمرین برای فدا شدن در راه خدا و خون دادن
2. توجه و خدمت به فقرا به عنوان عبادت
3. تمرین کشتن هواهای نفسانی در خود.
4. یادآوری ذبح اسماعیل و فداکاری ابراهیم.
5. یادآوری فداکاری بی نظیر امام حسین (ع) و اولیاء شهید در راه خدا.
– قال الصّادق (ع): ( وَاذبَح حَنجَرتی الهَوی و الطَّمَع عِندَ الذّبیحَهِ…..)
(میزان الحکمه، ح 3298).
«آنگاه که قربانی می کنی، گلوی هوی و طمع را نیز بُبر .»

اسرار تقصیر:

1. عیب زدائی از خود
2. آمادگی سر دادن برای خدا
3. اعلام منتهای اطاعت و فرمان پذیری خود
4. پرهیز از زیبایی ظاهری برای اُنس با زیبائی های حقیقی.
– قال الصّادق (ع):
( واحلق العُیُوبَ الظّاهِرَهَ و الباطِنَهَ بحَلق رَأسِکَ).
( میزان الحکمه، ح 3298).
« درهنگام تراشیدن سر، عیب های آشکار و پنهانت را نیز برطرف کن.»

اسرار طواف وداع:

1. ترک دنیا و لذاتش.
2. ترک گفتن رضای خویش برای رضای خدا
3. تر ک هر آن چه غیر خداست.
– قال الصادق (ع):
( وَ ودِّع ما سِواه بِطوافِ الوَداعِ).
(میزان الحکمه، ح 3298).
« با طواف وداع، با هر چه جز اوست، بدرود گوی.»
منبع: نیلی پور، مهدی؛ (1388)، شهر سپید خدا (مدیریت معنوی حج و عمره)، اصفهان: مرغ سلیمان