در مورد افرادی که برفراز «اعراف» و گرد آن جمعآمدهاند، آیاتی در قرآن کریم وجود دارد که هم ناظر به بلندمرتبهبودن چنین اشخاصی بوده و هم ناظر به دغدغه افرادی است که جواز ورود به بهشت را نداشته و منتظر تصمیم مناسب در مورد خود هستند.
با توجه به تفاسیر و روایات مرتبط با این آیات؛ اندیشمندان پیرامون مصادیق «اصحاب اعراف» برداشتهای مختلفی دارند:
1. برخی، آنان را تنها انسانهای کامل میدانند. طبیعی است که طرفداران این برداشت در میان شیعیان، ائمه اطهار(ع) را برترین مصادیق این گروه بدانند.
2. برخی نیز معتقدند که آنان گناهکارانی هستند که در پرونده خود، اعمال نیک فراوانی هم دارند و به همین دلیل منتظر تصمیم پروردگار در ورود آنان به بهشت و یا دوزخ هستند.
3. برخی نیز معتقدند که «اصحاب اعراف» شامل هر دو گروه متفاوت – اما مرتبط – فوق میباشند. گروهی از ضعیفان و آلودگانى که در انتظار رحمت خدا میباشند و گروهی از پیشوایان بزرگى که در همه حال یار و یاور ضعیفان – از جمله همان افراد گروه اول – هستند.
با توجه به تفاسیر و روایات مرتبط با این آیات؛ اندیشمندان پیرامون مصادیق «اصحاب اعراف» برداشتهای مختلفی دارند:
1. برخی، آنان را تنها انسانهای کامل میدانند. طبیعی است که طرفداران این برداشت در میان شیعیان، ائمه اطهار(ع) را برترین مصادیق این گروه بدانند.
2. برخی نیز معتقدند که آنان گناهکارانی هستند که در پرونده خود، اعمال نیک فراوانی هم دارند و به همین دلیل منتظر تصمیم پروردگار در ورود آنان به بهشت و یا دوزخ هستند.
3. برخی نیز معتقدند که «اصحاب اعراف» شامل هر دو گروه متفاوت – اما مرتبط – فوق میباشند. گروهی از ضعیفان و آلودگانى که در انتظار رحمت خدا میباشند و گروهی از پیشوایان بزرگى که در همه حال یار و یاور ضعیفان – از جمله همان افراد گروه اول – هستند.