امامان معصوم (ع) و تفسیر قرآن

تفسیرهای روائی که در تفسیر آیات از احادیث تفسیری استفاده نموده اند،تفسیرهائی هستند که به ائمه(ع)منسوب هستند.بعضی از تفسیرها هم مانند تفسیر امام عسکری(ع)مستقیم به ایشان نسبت داده شده است.در حال حاضر بهترین تفسیر فارسی که برای عموم متوسطها قابل فهم باشد،«تفسیر نمونه »می باشد.[کامل از کد34158]الف) مفسران، از نظر روش و اسلوب بحث در استنباط معانى آیات قرآن و شکل ارایه آن، اختلافات بسیارى دارند، حتى مشاهده مى شود در یک تفسیر روش هاى متعددى براى ارایه معناى آیه به کار رفته است. از این رو اگر چه تقسیم بندى دقیق تفاسیر بر حسب روش کار سختى است. اما با توجه به اهدافى که مفسران از ارایه تفسیر خود داشته اند مى توان گفت بهترین تفاسیر شیعى عبارتند از: 1ـ بهترین و جامع ترین تفسیر از نظر علمى، فلسفى، کلامى و قران به قرآن «تفسیر المیزان» اثر علامه سید محمد حسین طباطبایى است. پس از آن تفسیر «تسنیم» تألیف آیت الله جوادى آملى قرار دارد که همان شیوه را به پیش گرفته و مشرب عرفانى از ویژگى هاى آن است. 2ـ بهترین تفسیر فارسى، اجتماعى و عصرى «تفسیر نمونه»، اثر آیة الله مکارم شیرازى و جمعى از محققان است. 3ـ در زمینه تفسیر روایى، تفاسیر متعددى مانند البرهان، عیاشى، صافى، نورالثقلین و… به نگارش در آمده است که هر کدام از جهاتى برترى و از جهات دیگرى نقص دارند. به نظر مى رسد بهترین آن ها از نظر صحت روایات، تفسیر «صافى»، اثر علامه محسن فیض کاشانى و از نظر جمع آورى مجموعه اى از روایات، تفسیر «نورالثقلین» اثر عبد على بن جمعه عروسى هویزى مى باشد. در کتاب سیر تطور تفاسیر شیعه در مورد تفسیر اخیر آمده است: به دلیل هوشیارى هویزى نسبت به مشکلات اخبار تفسیرى، مى توان او را ستود و کار وى را در مقایسه با دیگر گردآورندگان احادیث تفسیرى، دقیق تر و با حسن سلیقه ى بیشتر یافت(ایازى، سید محمد على، سیر تطور تفاسیر شیعه، نشر مؤسسه نمایشگاه هاى ایران، ص 116). 4ـ بهترین و جامع ترین تفسیر قدیمى «مجمع البیان» اثر ابوعلى فضل بن حسن طبرسى است که دانشمندان شیعه و سنى آن را مورد توجه قرار داده اند(ر.ک: سیر تطور تفاسیر شیعه، سید محمد على ایازى/درسنامه ى علوم قرآنى، حسین جوان آراسته) ب) دانشمندان علوم قرآن، در تفسیر، اجازه را شرط ندانسته اند، اما به دلیل اهمیت آن گفته اند کسى که جامع علوم پانزده گانه باشد مى تواند به تفسیر قرآن بپردازد. آن علوم عبارتند از: 1. لغت. 2. نحو. 3 صرف 4. اشتقاق. 5 و 6 و 7. معانى، بیان و بدیع. 8. علم قرائت. 9. اصول دین. 10. اصول فقه. 11. اسباب النزول و قصص. 12. ناسخ و منسوخ. 13. فقه. 14. احادیث. 15. علم موهبت(ر.ک: قرآن پژوهى، بهاءالدین خرمشاهى، مرکز نشر فرهنگى مشرق، ص 143).[پایان کد انتخابی] (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 4/100107853)