اينكه امام زمان(عج) را شريك قرآن مي‌خوانيم و مي گوييم: (السلام عليك يا شريك القرآن) آيا شرك نيست؟ در ضمن اين زيارت از ناحيه کدام معصوم(ع) است؟

اين زيارتي كه نقل شد در كتاب هاي ادعيه و جوامع روائي موجود نيست. در كتاب گران‌ سنگ بحارالانوار در چند مورد[1]  (السلام عليك يا شريك القرآن»را ، در رابطه با امام حسين ( عليه السّلام ) آورده است؛ همچنين در كتاب اقبال[2] الاعمال و المزار الكبير[3] جمله بالا در رابطه با حضرت سيدالشهداء(ع) وارد شده  در رابطه با امام زمان(عج) درمفاتيح الجنان اينگونه است:
«السلام عليك يا صاحب?الزمان، السلام عليك يا خليفة الرحمان، السلام عليك يا شريك القرآن، السلام عليك يا قاطع البرهان?»[4]درباره ي همه ي ائمه :
         «السلام عليكم ائمة?المؤمنين … و عباد الرحمان?و شركاءالفرقان و منهج?الايمان?»[5]  
                «السلام?عليك ائمة المؤمنين و سادة المتقين … و شركاءالقرآن?» [6]اين لقب اشاره به حديث معروف ثقلين است كه در ميان شيعه و اهل سنت متواتر است كه پيامبر فرمود: من از ميان شما مي‌روم و دو چيز گرانمايه به يادگار مي‌گذارم كه اگر دست به دامن آنها بزنيد هرگز گمراه نخواهيد شد، كتاب خدا و عترتم[7].
اين حديث در منابع روائي شيعه و اهل سنت نقل شده است. در كتاب شريف احقاق الحق آورده است (اني تارك فيكم الثقلين كتاب الله و عترتي و اهل بيتي)[8] و در كنزالعمال هم دارد (اني تارك فيكم الثقلين كتاب الله حبل ممدود من السماء الي الارض و عترتي اهل بيتي و انّ اللطيف الخبير خبرني انهما لن يفترقا حتي يردا عليّ الحوض)[9]طبرسي در كتاب الاحتجاج از پيامبر اكرم(ص) نقل كرده كه حضرت فرمود: اي مردم همانا علي ( عليه السّلام ) و پاكان از اولاد من ثقل اصغر هستند و قرآن مجيد ثقل اكبر مي‌باشد هركدام از اين دو موافق و همراه ديگري است و از هم جدا نمي‌شوند تا در كنار حوض كوثر بر من وارد شوند…[10]صاحب تفسير نورالثقلين مي‌گويد: امام به قرآن راهنمايي مي‌نمايد و قرآن هم به سوي امام دعوت مي‌نمايد.[11] همچنين در روايت ديگري امده است: علي با قرآن و قرآن با علي است از هم جدا نمي‌شوند تا بر سر حوض آيند و بر من عرضه شوند.[12] از همه اين مطالب استفاده مي‌شود مراد از شريك القرآن بودن يعني هر كدام از اين دو عدل ديگري است هر كدام بدون ديگري تأمين كننده سعادت براي جامعه بشري نيست. علاوه بر اين مطالب علامه حلي بياني دارند در پاسخ به سؤال و حل اشكال مي‌فرمايند: امام در تبيين احكام دين با قرآن شريك مي‌باشد از طرفي احكام دين بي‌پايان است ولي قرآن متناهي است براي مجتهد ممكن نيست همه احكام شرع را از قرآن بدست بياورد، لذا جامعه نيازمند امام و حجت است چنانكه برعلم وتفسير قرآن باطل راه ندارد، امام همانند قرآن هرگز باطل پذيرنيست وهيچ با طلگرايي بر او راه ندارد به خاطر مساواتي كه بين ثقلين وجود دارد پس امام بايد معصوم باشد.[13]درنتيجه درباره ي ائمه مي توان به شريک القرآن تعبيرکرد،ازآنروکه درحفظ وتفسيرقرآن سهيم ودرکنار قرآن بعنوان يکي از ثقلين قراردارند؛بويژه امام عصرکه تمام احکام قرآن را اجراخواهدکرد.

پي نوشت ها:
[1] . محمد باقر مجلسي، بحارالانوار، بيروت، مؤسسه الوفا، سوم 1403، ج101، ص336، كتاب المزار.
[2] .سيد بن طاووس، اقبال الاعمال، بيروت، مؤسسة الاعلمي للمبطوعات زيارة الحسين،در نيمه شعبان، ص227.
[3] . شيخ محمدبن المشهدي، مزار كبير، قم، مؤسسة النشر الاسلامي، 1319.
[4] . قمى، شيخ عباس، مفاتيح?الجنان، جامع?الزيارت.
[5] . مجلسى، محمدباقر، همان، ج97،ص?207
[6] . همان، ج?99، ص?163.
[7] . ناصر مكارم شيرازي، استفتائات جديد، قم، انتشارات مدرسه اميرالمؤمنين، دوم، ج2، ص486، سؤال 1582.
[8] .قاضي نور الله شوشتري، احقاق الحق، ج9، ص309.
[9] .متقي هندي، كنز العمال، ج1، ص185.
[10] . طبرسي،الاحتجاج، انتشارات اسوة، اول، ج1، ص147، سال 1413.
[11] . حويزي، تفسير نورالثقلين، قم، ‌مطبعة العلميه، ج1، ص377.
[12] . تيجاني، اهل سنت واقعي، ترجمه: براتي، قم، بنياد معارف، 1373.
[13] . علامه حلي، الالفين، انتشارات اعلمي، سوم، 1402ق، ص198.