برای شناخت دین و رشد معنوی، جوانی فرصتی طلائی و مغتنم است. گفتنی است که اعتقادات فقط از جنس علم و آموختن نیست، بلکه نیاز به درونی سازی و سلوک عملی دارد. اما پایه و محور اعتقادات شناخت خداوند است که در این وادی معرفت آفاقی و انفسی مورد توصیه قرآن است و مطالعه کتب و تفکر درباره جهان به شناخت عقلی از خداوند کمک میکند، اما شناخت نفس از اهمیت بیشتری برخوردار است که در این مجال دو راه معرفی می شود. یکی تفکر در خود و آثار و صفات نفس، که میتواند ما را به عظمت خالق رهنمون باشد. دوم، سیر در «نفس» که شامل چهار مرحله است: الف. خلوت تنهائی، ب. خلوت با حضرت حق، ج. دوری از وطن خود د. وصال وهجران خود. به دو نکته مهم نیز همواره باید توجه داشت؛ یکی التزام عملی به احکام و دستورات دین یا همان تقوا، دوم داشتن پیوند عاطفی یعنی محبت خدای متعال و اولیای او که این دو امر روز بهروز بر ایمان میافزاید.