اگر عده ای از علما به اعلم بودن مجتهدی شهادت بدهند و در مقابل، گروهی شخص دیگری را اعلم بدانند، و ما نتوانیم مجتهد اعلم را تشخیص دهیم، وظیفه چیست؟

آیات عظام امام، خامنه اى و نورى:

در هر کدام احتمال اعلمیت داده شود، بنابر احتیاط واجب از او تقلید کند و در صورت تساوى، مخیر است.امام، توضیح المسائل، م 4 و 3؛ نورى، توضیح المسائل، م 4 و 3.

آیت الله مکارم:

بنابر احتیاط واجب از کسى تقلید کند که گمان به اعلمیت او دارد و در صورت تساوى، مخیر است.توضیح المسائل، 4، 5 و 6.

آیت الله تبریزى:

آگاهى و تخصص هر گروه از علما بیشتر باشد، شهادت و نظرشان مقدم است و در صورت تعارض، در هر کدام احتمال اعلمیت داده شود، از او تقلید کند و در صورت تساوى، مخیر است.توضیح المسائل، م 3 و 4.

آیات عظام بهجت، فاضل و صافى:

در هر کدام احتمال اعلمیت داده شود، باید از او تقلید کند و در صورت تساوى، مخیر است.صافى، جامع الاحکام، ج 1، س 8؛ توضیح المسائل مراجع، م 3 و 4.

آیت الله سیستانى:

آگاهى و تخصص هر گروه از علما بیشتر باشد ،شهادت و نظرشان مقدم است و در صورت تعارض، در هر کدام احتمال اعلمیت داده شود، باید از او تقلید کند و در صورت تساوى، مخیر است؛ مگر در موارد علم اجمالى بر تکلیف، (مانند قصر و اتمام) که در این هنگام بنابر احتیاط واجب باید هر دو فتوا را رعایت کند.تعلیقات على العروة، م 13 ، 20 و 21.

آیت الله وحید:

در هر کدام احتمال اعلمیت داده شود، باید از او تقلید کند و در صورت تساوى باید از کسى تقلید کند که فتوایش مطابق احتیاط است و چنانچه احتیاط ممکن نبود و یا مشقت داشت، مخیر است.توضیح المسائل، م 3 و 4.

تبصره.

فرض مسأله جایى است که هر دو در تقوا مساوى باشند.