اگر ماه رمضان ماه رحمت است پس چرا بعد از تمام شدن آن جشن گرفته مي شود؟

نبايد از جشن گرفتن چنين توهم شود كه چون ماه تمام شده است، مردم خوشحال اند و جشن مي گيرند، بلكه مؤمنين از آن جهت كه توانسته اند در ماه رمضان به مهماني خدا رفته و اعمال صالح انجام دهند، عبادت نمايند و روزه بگيرند و انشاء الله گناهان شان به بركت آن ماه بخشيده شده باشد، خوش حال هستند و به همين جهت جشن مي گيرند و به ديدار هم مي روند حافظ شيرين سخن در كلام نغزي در اين باره مي گويد:
ماه رمضان رفت و عيد رمضان آمد
صد شكر كه اين آمد و صد حيف كه آن رفت
بنابراين جشن و عيد گرفتن مردم در پايان ماه رمضان در واقع جشن توفيق درك ماه مبارك رمضان و ميهماني خدا و انجام وظايف بندگي است، نه اين كه از رفتن آن ماه خوشحال شده و جشن بگيرند.
گذشته از اين اسلام همان طور كه در ماه رمضان براي بشر وظايفي قرار داده است، در پايان آن ماه نيز وظايف خاصي بيان كرده از جمله آن كه مردم آن روز را عيد بگيرند و خوشحال باشند و دعا و نماز خاصي براي آن روز معين شده است.[1]پس در واقع آن جشن هم عمل به دستور دين است، همان طور كه روزه ماه رمضان به دستور دين مي باشد و همان طور كه خداوند به جهت اعمال ماه مبارک رمضان به مؤمنين پاداش مي دهد براي جشن و شادماني و اعمال روز عيد نيز به آنها پاداش و جزاي نيك مي دهد.
لذا در قنوت نماز عيد مي خوانيم: (… بحق هذا اليوم الذي جعللته للمسلمين عيداً)[2] يعني به حق اين روز (اول شوال) كه خداوند آن را براي مسلمانان عيد قرار داده. بنابراين به دستور دين پايان ماه مبارک رمضان روز جشن و عيد است و جشن گرفتن در اين روز هيچ منافاتي با ماه رحمت بودن ماه مبارک ندارد.

معرفي منبع جهت مطالعه بيشتر:
ـ جوادي آملي، اسرار عبادات، ص 127 تا 180، نشر مركز اسراء قم، 1381 ش.
 
پي نوشت ها:
[1] . قمي، شيخ عباس، مفاتيح الجنان، ص 444.
[2] . امام خميني، توضيح المسايل، تهران، نشر مركز فرهنگي رجاء، 1366 ش، ص 365.