اگر مجتهد ميت با مجتهد زنده، در علم و تقوا مساوى باشند، حكم بقا بر تقليد ميت چيست؟

آيات عظام امام، خامنه ‏اى، فاضل و نورى: كسى كه در برخى مسائل به فتواى مجتهدى عمل كرده است، بعد از رحلت او مى ‏تواند در همه مسائل بر تقليد او باقى بماند.

آيات عظام بهجت و مكارم: تنها در مسائلى كه به آنها عمل كرده، مى ‏تواند باقى بماند.

آيةاللَّه وحيد: اگر مجتهدى كه وظيفه انسان تقليد از او بوده (لااقل حيات او را درك كرده) از دنيا برود؛ تا وقتى كه اعلميت مجتهد زنده نسبت به او، برايش ثابت نشود (حتى در صورت تساوى)، بايد به فتواى مجتهد ميت عمل كند.

آيةاللَّه تبريزى: تنها در مسائلى كه براى عمل ياد گرفته، مى ‏تواند باقى بماند.

آيةاللَّه صافى: كسى كه در برخى مسائل، به فتواى مجتهدى عمل كرده و يا به قصد عمل ياد گرفته است، مى ‏تواند در همه مسائل بر تقليد او باقى بماند.

آيةاللَّه سيستانى: كسى كه در برخى مسائل، تصميم داشته به فتواى مجتهدى عمل كند (هر چند عمل نكرده باشد)؛ بعد از رحلت او، مى ‏تواند در همه مسائل بر تقليد او باقى بماند؛ مگر در موارد علم اجمالى بر تكليف كه بنابر احتياط واجب بايد هر دو فتوا را رعايت كند (مانند موارد اختلاف در قصر و تمام).

 تبصره. حكم ياد شده در جايى است كه پس از فوت مجتهد، به فتواى مجتهد زنده عمل نكرده باشد.

منبع:

آيت الله خامنه ‏اى، اجوبةالاستفتاءات، س 34 و 41؛ آيت الله نورى، توضيح ‏المسائل، م 9؛ امام، توضيح ‏المسائل، م 9؛ آيت الله فاضل، توضيح ‏المسائل، م 10. آيت الله مكارم، توضيح ‏المسائل، م 10؛ آيت الله بهجت توضيح ‏المسائل، م 12 و 13. آيت الله وحيد توضيح‏ المسائل، م 9. آيت الله تبريزي استفتاءات، س 14 و 50. آيت الله صافي جامع ‏الاحكام، ج 1، س 20. آيت الله سيستاني توضيح ‏المسائل، م 8.