ایا با امدن امام زمان دوباره برده داری و دیگر مواردی که حاصل کمبود فرهنگ است باب می شود؟ شاید با توجه به شرایط ان زمان این موارد حاص بی فرهنگی عادی بود ولی امروزه با توجه به وجود راه حل های جایگزین که امروزه وجود دارد برده داری و ایجاد رابطه بدون رضایت با زنان اسیر که در مواردی شبیه به تجاوز است ملغی میشود پس اگر قرار باشد این بی فرهنگی ها دوباره باب شود در این صورت ما چرا باید برای امدن کسی که دوباره انحطاط فرهنگی به همراه می اورد دعا کنیم؟

وعده قطعی الهی پیروزی حق بر باطل است. به دست امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و با اذن و قدرت الهى، همه جامعه ها و انسان ها، از تاریکى نادانى، ظلم و فساد به روشنایى و نور دانایى، تقوا و اخلاق فاضله رهنمون می گردند.

دولت امام مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف ، تأمین معنویت، عقلانیت و عدالت را بر عهده دارد تا جامعه به سمت تعالى و تکامل، تعادل و پیشرفت سوق داده شود و این به ابزار و روش هاى مختلفى نیاز دارد.
مهم ترین آنها دعوت، راهنمایى و نصحیت است؛ هر چند معجزه و عنایت الهى نیز در میان خواهد بود و امام علیه السلام از ولایت تکوینى نیز بهره خواهد گرفت.
بلافاصله پس از ظهور امام زمان ، مردم به دست ایشان به رشد عقلی و اخلاقی می رسند .
روایتی از امام باقر علیه السلام در کتاب الخرائج و الجرائح نوشته قطب راوندى و نیز بعد از آن در کتاب شریف بحارالانوار نقل شده است که آن حضرت فرموده اند‌‌‌‌:
«اذا قام قائمنا وضع یده على رؤوس العباد فجمع به عقولهم و اکمل به اخلاقهم»
الخرائج و الجرائح، ج 2، ص 841، ح 71؛
بحارالانوار، ج 52، ص 336، ح 71.
براساس این روایت، عقول و افکار مردم متمرکز و شکوفا و اخلاق آنان کامل مى شود.
در تبیین این کلام شگفت انگیز، باید گفت: آن حضرت به یقین از ولایت تکوینى خود استفاده و با نفوذ در دل و جان و عقل مردم و هدایت هاى پیامبر گونه خود، آنان را هدایت و راهنمایى میفرمایند . مقصود از «دست» در این روایت، دست رحمت، هدایت و شفقت الهى بر بندگان است. کلمه «ید» به معناى «دست» در زبان عربى، مفاهیم و مصداق هاى گوناگونى دارد. یکى از معانى ید، «نعمت و رحمت» است .
مفردات راغب، ص 889.
در این صورت معنا چنین مى شود: «در زمان ظهور حضرت مهدى با آفت زدایى از درخت عقل و خرد و ایجاد بستر و زمینه مناسب براى رشد و شکوفایی عقول مردم، رحمت و نعمت خداوند بر مردم نازل ، همه هدایت و به سر منزل مقصود (کمال) میرسند.
خداوند در قرآن کریم یکى از حکمت هاى نبوت را فرموده اند :

«الَّذِینَ یَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِیَّ الْأُمِّیَّ الَّذِی یَجِدُونَهُ مَکْتُوباً عِنْدَهُمْ فِی التَّوْراةِ وَ الْإِنْجِیلِ یَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ یُحِلُّ لَهُمُ الطَّیِّباتِ وَ یُحَرِّمُ عَلَیْهِمُ الْخَبائِثَ وَ یَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلالَ الَّتِی کانَتْ عَلَیْهِمْ فَالَّذِینَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِی أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»
اعراف (7)، آیه 157.
«پیامبر، زنجیرها و مشقت ها (جهالت و هواپرستى) را از آنها (مردم) بر میدارد».
در این جا منظور از زنجیر و مشقت بندها و زنجیرهاى مادى نیست؛ بلکه مقصود زنجیرهاى نادانى و فساد است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم با هدایت ها و تلاش هاى فراوان فرهنگى، آن را از انسان ها برطرف ساخت. در عین حال از هدایت هاى تکوینى ویژه نیز استفاده کرد و در دل و جان مردم مشرک و فاسد نفوذ معنوى داشت و تأثیرات عمیقى بر آنان گذاشت.
در عصر ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نیز، تمام موانع و آفت هاى رشد و تعالى عقلانى انسان ها از بین مى رود و عقول آنان به حد بالایى از شکوفایى و رشد نایل میگردد. در این جا حضرت مهدى علیه السلام ادامه دهنده راه پیامبران و تکمیل کننده برنامه هاى آنان است.

از حقایق گسترده جهانى براى بشریت پرده برداشته و مردمان را به دانش هاى یقینى هدایت میفرمایند . شناخت هاى ناب و خالص به ارمغان می آورند.
از این رهگذر دو محور اساسى تحقق مى پذیرد:

1. با گسترش شناخت و کشف اسرار کائنات، پایه هاى خداشناسى استوار مى گردد.
2. گسترش شناخت و دانایى، تشکیل جامعه مطلوب انسانى میسر میشود . زیرا در پرتو شناخت درست مسائل حیات و بخش هاى گوناگون آن، مسائل تربیت، رشد و تکامل معنوى و مادى و آغاز و انجام کار انسان، شیوه ها و روش هاى اداره زندگى، تأمین و تنظیم خانواده و… بخش هاى زندگى در همه ابعاد به شایستگى اداره میشود و سامانى در خور می یابد. در پرتو علم و آگاهى از مسائل مادى و فیزیکى جهان، زیست این دنیاى انسان بهبود مى یابد و با شناخت مسائل معنوى و صلاح و سعادت روح انسانى، راه تکامل معنوى گشوده مى شود و جامعه آرمانى، در بعد مادى و معنوى (رشد فکرى و اخلاقى)، پدیدار می گردد.
این شناخت ها، همه در روزگار رستاخیز امام مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف محقق و تمام نقطه هاى ابهام و تردید و سرگردانى بشریت محو میشود . راه ها ، روش ها و شیوه هایی متعالیتر و بالاتر برای انسان روشن و آشکار میگردد .
هر روز او و هر گام او، در همه مسائل حیات و ابعاد زندگى، گامى به پیش است و واپس گرایى و تکرار در آن راه ندارد و بدین گونه اهریمن جهل و نادانى و فساد طغیان، به سر پنجه تواناى خداوند، از زندگى انسان بیرون رانده مى شود جاى آن را آگاهى، دانایى و روشنى و نور فرامى گیرد.
در روایتى آمده است:
«یملاء الارض عدلاً و قسطاً و نوراً و برهاناً…»
احتجاج طبرسى، ج 2، ص 291 ؛ الغیبة نعمانى، ص 227، ح 26.
«مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف زمین را از عدل و نور و برهان آکنده می سازد».
از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نقل شده است:
« خداوند به دست او، سرزمین تاریک (زندگى) را نورانى و روشن و عدل را فراگیر مینمایند .
کمال الدین، ج 1، ص 260.