با توجه به اين كه نسل جديد در عرصه ي فعاليت هاي اجتماعي ـ سياسي به سنّ قانوني رسيده اند، آيا براي لحاظ ديدگاه و خواست اين نسل نياز به رفراندم جديدي براي قانون اساسي نيست؟ آيا امروز هم مثل سال 1358 ملّت ايران به قانون اساسي وفادارند؟

اولا: اين  اشكال يا پيشنهاد در مورد نظام جمهوري اسلامي ايران، در مورد ساير نظام هاي به  اصطلاح دموكراسي غربي نيز مطرح خواهد شد; زيرا در ا كثر اين نظام ها پس از گذشت ده ها سال، نه تنها رفراندم جديدي در مورد قوانين اساسي خود انجام نداده اند بلكه هيچ گونه اصلاحي در آن ها انجام نشده است.
ثانياً: از ويژگي هاي قانون اساسي اين است كه بايد در حد امكان ثابت و بادوام باشد; والاّ ثبات سياسي كشور و نظام زير سؤال مي رود. نظام هايي كه داراي ثبات سياسي نيستند، همواره دچار مشكلات و مفاسد بسياري مي باشند.
ثالثاً:  از علايم و دلايل وفاداري ملّت و نسل جديد به قانون اساسي، شركت  آن ها در انتخابات  متعددي است كه هر چند وقت يك بار در كشور طبق قانون اساسي برگزار مي شود. مردم به  اين طريق، تعهد و بيعت را با نظام و قانون اساسي اعلام مي كنند; وگرنه مي توانند با برخوردهاي منفي و تحريمي خود، نارضايتي و مخالفت خويش را با نظام، نشان دهند; يعني همان كاري كه گروه هاي معاند نظام انجام مي دهند.
علاوه بر اين، شركت آن ها در راهپيمايي هاي ميليوني 22 بهمن و روز قدس كه مربوط و منتسب به نظام است، نشان گر وفاداري آن ها به قانون اساسي است.
رابعاً: بر فرض كه قانون اساسي جديدي تنظيم و تصويب شود، از آن جا كه ملت ايران، ملّتي مسلمان و متعّهد به اسلام و احكام آن هستند، از مجلس خبرگان جديد خواهان تدوين قانون اساسي اسلامي خواهد بود، نه يك قانون اساسي غربي يا شرقي; بنا بر اين  خبرگان جديد ملزم خواهند بود تا قانوني مثل همين قانون اساسي فعلي كه از قرآن و سنّت استخراج شده است، مجدداً تدوين و تصويب كنند.