با توجه به اینکه ملائکه بعد زمانی و مکانی ندارند، نزول قرآن به واسطه جبرئیل، چگونه تصور می شود؟

در این پرسش نزول فرشتگان همسان با نزول و فرود آمدن باران انگاشته شده است! در حالی که نزول در غالب موارد به این معنا استعمال نشده و معانی دیگری دارد. قرآن مجید می فرماید: «وَ إِنْ مِنْ شَیْ ءٍ إِلاَّ عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلاَّ بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ»؛ حجر (15)، آیه 21.. در این آیه نزول اشیاء از خزاین الهی چیزی جز مراتب آفرینش آنها نیست؛ زیرا این مسئله روشن است که درختان و انسان ها از بالای آسمان بر زمین فرو نمی بارند. در مورد قرآن نیز نزول و مشتقات آن مکرر به کار رفته است. در این موارد نیز روشن است که قرآن از مکانی در بالا به زمین فرود نیامده است؛ بلکه حقیقتی عِلوی داشته که مرتبه به مرتبه تنزل یافته تا به وجود لفظی رسیده است. نحوه نزول ملائکه نیز احیاناً چیزی متناسب با شکل وجودی آنها است؛ به گونه ای که واسطه فیض خداوند نسبت به انسان ها می شوند. البته گاهی بدون تمثّل و گاهی به صورت تمثل است؛ آن گونه که بر حضرت ابراهیم به عنوان میهمان وارد شدند.ر.ک: ذاریات(51)، آیه 24 تا 28.