هدف اصلی خلقت انسان رسیدن به کمال است. کمال انسان با نزدیک شدن به خداوند و قرب الی الله محقق می شود که از آن به مقام ولایت و لقاء الله تعبیر می شود. در این میان پیامبران و معصومین (ع) بارزترین افراد در میان انسان ها محسوب می شوند. اما این که در بین همین افراد چه کسانی دارای مقامی برجسته ترند باید، به این نکته توجه شود که مقام ولایت بالاتر از مقام نبوت است و در بین صاحبان مقام ولایت که معصومین باشند، نیز اختلاف در مقام ولایت قابل فرض است، اما ممکن است گفته شود که همیشه برخورداری از امتیاز و فضیلتی به معنای برتری در مقام ولایت و نزدیک تر بودن به خدا در درجات قرب نیست؛ یعنی این امکان وجود دارد که با فرض تساوی در مقام ولایت نیز یکی افضل باشد و از فضیلتهایی؛ چون نبوت و… بهره ببرد.
همه سخن ما این است که ما میپذیریم امتیازاتی برای یکی از معصومان به ویژه امام حسین (ع) در روایات بیان گردیده است، اما به صورت قطع نمیتوان گفت که این امتیازات بر اساس اختلافی است که ائمه (ع) در مقام ولایت تکوینی داشتهاند. در واقع این امتیازات نمی تواند دلیل بالاتر بودن بعضی از نظر قرب به خدا باشد.