“شر” عبارت از: چیزی است که همه از آن دوری می کنند، چنان که خیر آن است که همه به آن مایل می شوند. قوم اشرار یعنی مردمی فتنه انگیز. برخی نیز شر را نقیض خیر یعنی بدی، فساد و ظلم معنا کرده اند. اما واژه “فجور”، در اصل به معنای شکاف زیاد در میان چیزی است و به گناهان نیز فجور می گویند؛ زیرا سبب شکستن و پاره شدن، پرده و پوشش دیانت انسان است. در استعمالات قرآنی و روایات این دو کلمه به صورت مترادف نیز استعمال شده است.