با توجه به روایتی که پیامبر برای استعمال عطر اهمیت زیادی قائل بودند پس چرا در روایتی آمده: کسی که عطر می زند و از خانه بیرون می رود تا هنگام برگشت مورد لعن فرشتگان است.

از این گونه روایات استفاده می شود که کار حضرت رسول(ص) از باب تعلیم مردم و تشویق آنان به نظافت بوده است؛ مخصوصاً در محیط عربستان آن روز که مردم با بهداشت و نظافت نامأنوس بودند و معمولاً با بدن آلوده به عرق در مسجد و مجامع حضور می یافتند و… . گفتنی است که این معطر کردن اختصاص به مردان دارد؛ ولی زن در غیر محیط خانه حق ندارد در بین نامحرمان خودش را آرایش و معطر کند. حدیث یاد شده نیز مربوط به زنانی است که خودشان را هنگام رفتن بین نامحرمان و کوچه و بازار معطر می کنند؛ به طوری که بوی عطر آنها به مشام نامحرم برسد چنین اشخاصی علاوه بر این که مورد لعن ملائکه واقع می شوند مستحب است هنگام برگشتن به خانه غسل توبه انجام دهند و بعد توبه کنند.