از آنجا که جوان منبع انرژی است و زمان شکوفاسازی توانایی ها و استعدادهای درونی اوست باید از قدرت خلاق خود کمال بهره را ببرد و با رشد جنبه های مختلف جسمانی و روانی خویش گامی به سوی سعادت بردارد و اگر از این دوره استفاده کافی نبرد و اهمال کاری و تنبلی و سستی را سیره خود قرار دهد خسران زیادی کرده چرا که به قول امیرالموئمنین (ع ): »لا تجتمع الفطنه والبطنه « یعنی فطانت و هوشندی با پرخوری جمع نمی شود. پرخور هرگز خردمند نمی شود. پس با همتی بلند و استفاده کردن از دقایق و لحظات اندک شبانه روز, اندوخته های علمی و عملی خویش را افزایش داد و در زمانی که توانایی های بدنی وذهنی انسان رو به کاهش و ضعف است بتواند از تجارب عمل و اندوخته های علمی گذشته خود بهره برداری نماید. بنابراین در این سنین و متناسب با ویژگی های جسمانی خود بین 6 تا 8 ساعت خواب و استراحت برای فرد لازم و ضروری است که 80 درصد این زمان باید در شب قرار گیرد چرا که خواب در شب آرامش بخش تر است و بهتر باعث رفع کسالت و خستگی بدن می شود. اما راه کار پیشنهادی ما برای کاهش خواب این است که باید با برنامه ریزی دقیق به تدریج از میزان خواب خود بکاهید. مثلا جدولی نظیم کنید که به مدت یکماه از طول خواب خود یک ساعت کم کنید. هر 5 روز 10 دقیقه (5 دقیقه از ابتدا و 5 دقیقه از انتها) از خواب خود بکاهید و در 5 روز بعد این مقدار را دوبرابر کنید تا ظرف 30 روز 60 دقیقه از خواب شما کاسته شده باشد و به اصطلاح عادت شکنی تدریجی داشته باشید. بعد از یک ماه اگر باز هم مدت خواب شما زیاد است به همین ترتیب از طول آن بکاهید. در عین حال میزان کاهش نباید از حد مورد نیاز بدن افزون تر شود.